Η Εκκλησία Του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, στο καθαρό χριστιανικό έργο της νουθετεί τον άνθρωπο να είναι εργατικός και δια της εργασίας του να είναι αυτάρκης. Με την εργατικότητά τους, τα μέλη της Εκκλησίας υποστηρίζουν το θεσμό της οικογένειας, αλλά και βοηθούν άλλες οικογένειες που βρίσκονται σε ανάγκη, ανεξαρτήτως χρώματος θρησκείας και πολιτισμού.
Η ελληνικό πνεύμα νουθετεί: «ουδέν έργον το όνειδος, αργία το όνειδος», δηλαδή καμία δουλειά δεν είναι ντροπή, ντροπή είναι η τεμπελιά. Και για να έρθουμε στα σημερινά, η ανεργία δεν είναι ντροπή για αυτούς που την υφίστανται, αλλά για αυτούς που τη δημιουργούν. Η παρατεταμένη κατάσταση σε ανεργία, έχει επιπτώσεις στο συναισθηματικό και ψυχικό κόσμο των ατόμων που την υφίστανται. Είναι επικίνδυνη για τον άνθρωπο που αν δεν αντέξει μπορεί να φτάσει μέχρι και την αυτοκτονία. Αντιθέτως, η εργασία και μάλιστα η ενασχόληση κάποιου με κάτι που αγαπάει συμβάλλει στη μακροημέρευση του ατόμου. Του δίνει χαρά και δικαίωση εντός του κοινωνικού συνόλου. Τρανό παράδειγμα είναι ο Ιησούς, ο οποίος εργαζόταν καθημερινώς. Και είναι γνωστό το περιστατικό ότι οι Εβραίοι προύχοντες τον κατηγόρησαν ότι εργαζόταν και την ημέρα του Σαββάτου.
Σε εμένα προσωπικά, η εργασία μού έχει χαρίσει πληρότητα στο συναισθηματικό και ψυχικό μου κόσμο επί 60 ολόκληρα χρόνια. Είμαι ήδη 87 ετών και εργάζομαι με πλήρες ωράριο. Έχω αναθρέψει 3 γιούς και πάντα τους ανέφερα το έργο του Αποστόλου Παύλου. Και οι ίδιοι με τον ίδιο τρόπο μεγαλώνουν τα παιδιά τους , οδηγώντας τα στο δρόμο του Χριστιανισμού.
Είναι γνωστό ότι και ο ίδιος ο Θεός εργάστηκε για να μας δώσει τον παράδεισο που λέγεται πλανήτης Γη. Ο Απόστολος των Εθνών, ο Παύλος, στην Επιστολή του προς Θεσσαλονικείς Β’, στο κεφάλαιο 3’, παράγραφοι 10-13, μας λέει: «Και ακόμη όταν ήμαστε μαζί σας, αυτήν την παραγγελίαν σας εδίναμε, ότι εάν δεν θέλει κανείς να εργάζεται, δεν πρέπει ούτε να τρώγει. Αλλ’ ακούμε ότι μερικοί από εσάς διάγουν βίον αργόν και δεν κάνουν καμία εργασίαν, αλλά ασχολούνται με ξένες υποθέσεις. Εις τέτοιους ανθρώπους παραγγέλλομεν και προτρέπομεν δια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού να κερδίζουν το ψωμί τους με μια ήσυχη εργασία».
Ο ίδιος ο Απόστολος΄Πάυλος εεγαζόταν ως σκηνοποιός, δηλαδή έφτιαχνε σκηνές για τους ποιμένες που ήταν υποχρεωμένοι να αλλάζουν τόπο ανάλογα με τις ανάγκες των κοπαδιών τους. Ο ίδιος αναφέρει ότι «δι ιδίων χειρών έθρεψα το σαρκίο μου και πολλούς εβοήθησα».
Το Βιβλίο του Μόρμον αναφέρει στο Μωσία κεφάλαιο 6, παράγραφος 7: «Και έκανε ο Βασιλιάς Μωσίας ώστε ο λαός του να καλλιεργεί τη γη, και αυτός ο ίδιος επίσης καλλιεργούσε τη γη, ώστε να μη γίνεται βάρος στο λαό του».
Η Εκκλησία Του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, είναι τρανό παράδειγμα φιλεργίας και ένα αξιοσημείωτη η άοκνη προσπάθεια των πρεσβυτέρων ιεραποστόλων στην υπηρέτηση της διαδόσεως του Ευαγγελίου.