- Προσοχή παρακαλώ, αναχώρηση πτήσης 830 για Φρανκφούρτη…
Πω πω, επιτέλους έφτασε η ώρα. Σε λίγες ώρες θα είμαστε στον Άγιο ναό, μετά από προσπάθειες πολλών ετών και στερήσεις πολλές θα φτάναμε στον ναό… Δεν το χωρούσε ο νους μου, συγκίνηση μεγάλη.
Μετά από πτήση δυόμιση ωρών και μία ώρα στο μετρό, ήταν σούρουπο (μόλις που είχε νυχτώσει) ήμασταν στον ναό. Λουσμένος μέσα στο φως φάνηκε ο άγγελος Μορόνι..
- Παιδιά φτάσαμε είπα, να ο άγγελος Μορόνι… πρόβαλε μέσα στην νύχτα ο ναός. Δέος, χαρά, λαχτάρα, θέληση, στερήσεις πολλές αλλά καλές για το δικό μας καλό…περιμέναμε 12 χρονια για να φτάσουμε εδώ και τώρα που φτάσαμε συγκινήθηκα, μεγάλη ευλάβεια μας κατέλαβε όλους, είδαμε πρόσωπα γελαστά, με πραγματικό χαμόγελο που έβγαινε μέσα από την καρδιά τους. Όταν πήγαμε στην Σελέστια αίθουσα, το φως πλημμύρισε την καρδιά μας και άρχισε το κλάμα… κλάμα χαράς χωρίς να ξέρουμε το γιατί… συγκίνηση ότι ο σκοπός μας επιτεύχθηκε.
Επιτέλους πήγαμε στον ναό να κάνουμε τις αιώνιες διατάξεις, όλα πήγαν καλά, ο Θεός ευλόγησε εμένα και όλη την οικογένειά μου…χωρίς να ξέρουμε καλά αγγλικά και καλά γερμανικά περάσαμε 4 υπέροχες μέρες. Ο Θεός μας ευλόγησε…
Σε ευχαριστώ Κύριε, να μας έχεις πάντα καλά..