Ονομάζομαι Ράι Βελάσκεζ, και γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Φινλανδία. Πριν τα 16 μου δεν ήξερα τίποτε σχετικά με την Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, δηλαδή για τους Μορμόνους. Μου γνώρισε την Εκκλησία ένας φίλος μου κατά την πρώτη μέρα του Λυκείου. Καθώς εγώ και οι νέοι συμμαθητές μου αλληλοσυστηνόμασταν, αυτός μας είπε οτι είναι Μορμόνος. Κανείς δεν ήξερε τι σημαίνει <<Μορμόνος>>, του λέω λοιπόν, <<συλλυπητήρια και καλό κουράγιο>> γιατί νόμιζα πως ήταν άρρωστος! Μας είπε ότι δεν είναι άρρωστος απλώς εννοούσε ότι είναι μέλος της Εκκλησίας των Μορμόνων. Από περιέργεια ζήτησα να μου πει δυο κουβέντες για τους Μορμόνους και σχετικά με το τι πιστεύουν. Το έκανε πολύ ευχαρίστως και με προσκάλεσε στην Εκκλησία του για να δω με τα ίδια μου τα μάτια πώς είναι. Δεν ήθελα να πάω καθόλου, αλλά αποδέχτηκα την πρόσκλησή του από ευγένια.
Την Κυριακή πρωί-πρωί πήγα στην Εκκλησία του. Ξεκίνησε η συνάντηση της μετάληψης και προς μεγάλη μου έκπληξη μου άρεσε, ιδιαίτερα όταν έψελνα τους ύμνους. Στην Εκκλησία ήταν όλοι ευγενικοί και καλοί άνθρωποι. Αισθανόμουν ότι έπρεπε να μάθω περισσότερα σχετικά με την Εκκλησία! Πήγαινα εκεί δύο με τρεις φορές τον μήνα για να ακούσω τι είχαν να πουν. Δεν αποδεχόμουν αρχικά όλα όσα άκουγα στην Εκκλησία, γιατί ήταν ακόμη ξένα και καινούργια και δεν καταλάβαινα πολύ καλά τη σημασία τους. Όμως την ίδια στιγμή, ένιωθα καλά και ήθελα να μάθω περισσότερα.
Μου έδωσαν ένα βιβλίο, το Βιβλίο του Μόρμον, και πρότειναν να το διαβάζω. Άρχισα λοιπόν να το διαβάζω˙ και πάλι, μου άρεσε πολύ. Όμως στην αρχή δεν πίστευα ότι το βιβλίο αυτό είναι ο λόγος του Θεού, πίστευα πως ήταν απλώς ένα καλό βιβλίο. Τα πράγματα απέκτησαν περισσότερο ενδιαφέρον όταν διάβασα λόγια ενός συγκεκριμένου προφήτη στο βιβλίο του Μόρμον. Διάβασα στο Άλμα 32:26-40. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που αισθάνθηκα ότι έπρεπε να κάνω κάτι διαφορετικό με τη ζωή μου, και εκείνη την μέρα αποφάσισα να κάνω κάτι.
Άρχισα να κάνω μαθήματα με τους ιεραποστόλους των Μορμόνων, και ύστερα από περίπου τέσσερις μήνες βαπτίστηκα! Ηταν 5 Νοεμβρίου του 2011. Και ήταν μια από τις καλύτερες μέρες και αποφάσεις της ζωής μου.
Τρία χρόνια αργότερα, αποφάσισα να υπηρετήσω σε μια ιεραποστολή και να κηρύξω το Αποκατεστημένο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Κλήθηκα να υπηρετήσω την ιεραποστολή μου στην Ελλάδα και την Κύπρο για δυο χρόνια. Πήγα στην Αγγλία για σχεδόν δυο μήνες, στη συνέχεια μετέβηκα στην Αθήνα στις 27 Δεκεμβριου 2014 και δυο μέρες μετά έφτασα στην Κύπρο. Από τότε άρχισε η πραγματική ιεραποστολή μου. Είχα μεγάλο ενθουσιασμό για αυτό το έργο και για αυτό που μου ζητήθηκε να επιτελέσω. Η εκμάθηση των ελληνικών ήταν πολύ δύσκολη, κι ακόμα μαθαίνω. Το καλύτερο τμήμα της ιεραποστολής μου είναι που συνεργάστηκα με τους πιο υπέροχους ανθρώπους που γνώρισα ποτέ!
Έχω μάθει να βλέπω τον κόσμο γύρω μου με ένα άλλο μάτι, γιατί γνωρίζω τώρα πιο καλά το σχέδιο του Επουράνιου Πατέρα μας για κάθε παιδί του, γνωρίζω την διδαχή της Εκκλησίας και το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, και ξέρω πώς να διώχνω τους φόβους και τις αμφιβολίες μου και να προχωρώ με πίστη.
Για μένα ο Θεός δεν είναι πια κάτι άγνωστο κάπου ψηλά στα ουράνια. Αντιθέτως, νιώθω πως είναι κοντά μου, με γνωρίζει και με αγαπάει. Καθώς πλησιάζω στο τέλος της ιεραποστολικής μου υπηρέτησης, μπορώ να πω ότι η ιεραποστολή μου στην Ελλάδα και στην Κύπρο είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί στην ζωή μου. Σας ευχαριστώ όλους και ο Θεός μαζί σας!