Ο νόμος των δεκάτων και η εγκόσμια αυτοδυναμία μας

Μήνυμα Ηγεσίας Περιοχής

Μέλος Περιοχής-Μέλος των Εβδομήκοντα
Πρεσβύτερος Φρανσίσκο Ρουίς Μεντόσα Μέλος Περιοχής-Μέλος των Εβδομήκοντα

Δεδομένης της πολυπλοκότητας του σημερινού κόσμου, η επίτευξη της αυτοδυναμίας συχνά θεωρείται ως μία εξουθενωτική επιδίωξη. Ωστόσο, αν το δει κάποιος από την προοπτική της πίστης, είναι ένας στόχος που μπορεί να επιτευχθεί. Το General Handbook of Instructions [Γενικό Εγχειρίδιο Οδηγιών] ορίζει την αυτοδυναμία ως «η ικανότητα, η δέσμευση και η προσπάθεια να παράσχουμε τα απαραίτητα της ζωής για την πνευματική και εγκόσμια ευημερία του εαυτού μας και της οικογένειάς μας»[1]. Οι γραφές είναι μια πλούσια πηγή παραδειγμάτων που δείχνουν πώς τα παιδιά του Θεού μπορούν να επιτύχουν την αυτοδυναμία. Σκεφθείτε την οδύσσεια της ομάδας του Λεχί διασχίζοντας την έρημο. Ο Λεχί άφησε όλα του τα πλούτη για να ακολουθήσει το θέλημα του Κυρίου. Σίγουρα, αν και οι δυσχέρειες στην έρημο μετριάσθηκαν χάρη στην καθοδήγηση του Θεού --με τη μορφή οραμάτων, αγγελικών επισκέψεων και οδηγιών μέσω της Λιαχόνα-- η έρημος ωστόσο παρέμενε ένα τρομακτικό μέρος και το ταξίδι αυτών των ανθρώπων ήταν γεμάτο δυσκολίες. Ένα ιδιαίτερα δυσάρεστο συμβάν εξιστορείται στο Βιβλίο του Μόρμον, όταν ο Νεφί κατά λάθος σπάει το ατσάλινο τόξο του και επιστρέφει στην κατασκήνωση του Λεχί, χωρίς φαγητό. Μπροστά σε μια τόσο σοβαρή αντιξοότητα, όλα τα μέλη της ομάδας του Λεχί, συμπεριλαμβανομένου  του ίδιου του Λεχί, αρχίζουν να παραπονούνται εναντίον του Κυρίου. Λογικά, χωρίς ένα αξιόπιστο τόξο, δεν θα αποκτούσαν τροφή και θα πέθαιναν. Όμως, ο Νεφί ξεπερνά τον πειρασμό να παραπονεθεί και εμπιστεύεται τον Κύριο. Ως σύμβολο αυτής της εμπιστοσύνης, ο Νεφί φτιάχνει ένα τόξο και ένα βέλος από την ελάχιστη διαθέσιμη ξυλεία και ζητεί από τον πλέον μεταμελημένο πατέρα του, ως προφήτης, να μάθει από τον Κύριο πού μπορεί να βρει τροφή. Η αποκάλυψη έρχεται μέσω της Λιαχόνα και ο Νεφί βρίσκει άφθονη τροφή[2].

Ο Νεφί άσκησε αποτελεσματικά τις αρχές της αυτοδυναμίας. Πώς μπορούμε και εμείς να κάνουμε το ίδιο σήμερα; Ποιο θα είναι το δικό μας σημάδι προς τον Κύριο ότι Τον εμπιστευόμαστε όπως ο Νεφί; Από μια εγκόσμια προοπτική, μπορούμε να «κατασκευάσουμε το ξύλινο τόξο και το βέλος μας» ξεκινώντας ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα ή μια επιχείρηση.  Με την ολοκλήρωση του μικρού βιβλίου Το μονοπάτι μου προς την αυτοδυναμία και την ένταξή μας σε μια ομάδα αυτοδυναμίας της Εκκλησίας, μπορούμε να εισαγάγουμε τις κοσμικές μας επιδιώξεις, σε μια ευρύτερη πνευματική προοπτική. Λαμβάνουμε περισσότερο φως στα εγκόσμια ζητήματα, όταν τα βλέπουμε από την προοπτική της πίστης. Σε αυτό το πνευματικό πλαίσιο, ένα ιδιαίτερα συναφές σημάδι της εμπιστοσύνης μας προς τον Κύριο, είναι να ζούμε τον νόμο των δεκάτων, ενώ κάνουμε το καλύτερο δυνατό για να παράσχουμε φροντίδα στην οικογένειά μας. Τα περισσότερα μέλη της Εκκλησίας γνωρίζουν την υπόσχεση του Θεού για ευλογίες εγκόσμιας αφθονίας σε εκείνους που υπακούν στον νόμο των δεκάτων, όπως αποκαλύφθηκε από τον προφήτη Μαλαχία: «[…] δοκιμάστε με σε τούτο […] αν δεν σας ανοίξω τους καταρράκτες του ουρανού […]»[3] Σε μία σύγχρονη αποκάλυψη, ο Κύριος θέτει τα δέκατα ως αναγκαία για «να καθαγιάσει την γη της Σιών» και τελικά ως απαραίτητα για την οικοδόμηση της Σιών: «[…] αν ο λαός μου δεν τηρήσει αυτό το νόμο […] ιδέστε, αληθινά σας λέω δεν θα είναι γη Σιών για σας»[4]. Η Σιών είναι το άγιο μέρος όπου συναθροίζονται εκείνοι που είναι αγνοί στην καρδιά και ζουν ενάρετα[5]. Εκείνη «δεν μπορεί να οικοδομηθεί παρά μόνο αν είναι μέσω των αρχών του νόμου του σελέστιου βασιλείου»[6] και είναι ένα μέρος άμυνας και καταφυγίου[7].

Ενώ συλλογιζόμαστε αυτές τις αποκαλύψεις, μπορούμε να αναρωτηθούμε: Θέλω να συνεισφέρω στην οικοδόμηση της Σιών; Μπορεί η τήρηση του νόμου των δεκάτων να είναι ένα σημάδι προς τον Κύριο ότι Τον εμπιστεύομαι; Καταλαβαίνω ότι είναι ένας σελέστιος νόμος που μαζί με άλλους θα με βοηθήσει να πληρώ τις προϋποθέσεις για τη χαρά της αιώνιας ζωής; Η τήρηση του νόμου των δεκάτων έχει φέρει σε εμένα και την οικογένειά μου αναρίθμητες ευλογίες. Προσεύχομαι ώστε όλοι εμείς, οι άγιοι του Κυρίου, να θέσουμε τα δέκατα ως το κύριο στήριγμα στην αναζήτησή μας για την εγκόσμια --και τελικά την πνευματική-- αυτοδυναμία μας.



[1] Handbook 2: Administering the Church [2010], 6.1.1.

[2] Νεφί Α´ 16: 18-32

[3] Μαλαχίας 3: 10-12

[4] Δ&Δ 119: 5-6

[5] Δ&Δ 101: 16-22

[6] Δ&Δ 105: 5

[7] Δ&Δ 115: 6