Μεγάλωσα σε μία οικογένεια που πάντα υπήρχε αγάπη, ταπεινοφροσύνη και ευτυχία. Από μικρή, μεγάλωσα γνωρίζοντας αγάπη για τον κόσμο. Όταν παντρεύτηκα όλα άλλαξαν . Ζούσα σε ένα περιβάλλον που δεν υπήρχε αγάπη και σεβασμός. Éχασα τον κόσμο κάτω από τά πόδια μου. Κυβερνούσαν ο εγωισμός και το εγώ. Είχα χάσει το πιο πολύτιμο στοιχείο που πήρα από τους γονείς μου.
Όσπου μία μέρα, μία ζεστή φωνή μέσα μου μού είπε «αχ και να ξυπνούσατε από ύπνο βαθύ, από αυτόν τον ύπνο της κόλασης, και να αποτινάζατε τής φοβερές αλυσίδες με της οποίες, είστε δεμένοι.»( Νεφι B 1:13).
Όταν «ξύπνησα», άλλαξε η ζωή μου. Γνώρισα τους ιεραποστόλους. Θεώρησα την εμφανισή τους σαν μήνυμα από τον Επουράνιο Πατέρα. Όλα αυτά που είχα χάσει τά βρήκα στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων ημερών. Ο πατέρας μου ζεί, οι γονείς μου ζούνε με τον Επουράνιο Πατέρα . Και με βλέπουν που είμαι σε καλά χέρια και χαίρονται μαζί μου . Δίνω την μαρτυρία μου πως ο Ιησούς Χριστος είναι η μόνη μας ελπίδα και πηγή θεϊκής βοήθειας. Όλοι μας αντιμετωπίζουμε στιγμές στην ζωή μας που έχουμε την ανάγκη για συμβουλή και καθοδήγηση πνευματική.Ο Κύριος υποσχέθηκε οτι αν είμαστε ταπεινοί, σε τέτοιες στιγμές θα γινόμαστε δυνατοί και θα ευλογηθούμε. Είναι ένα δώρο που δίνεται από τους ουρανούς. Μία από τις ευλογίες του Θεού είναι και η οικογένεια , το πιο σημαντικο πράγμα στην κοινωνία , στην Εκκλησία και στην αιωνιότητα .
Η Εκκλησία έχει την ευθύνη να προστατεύει την οικογένεια ως το θεμέλιο της κοινωνίας. Το πρότυπο για την οικογενειακή ζωή, θεσπισμένο πριν από την θεμελίωση του κόσμου προβλέπει για τά παιδιά να γεννιούνται από ένα πατέρα και μία μητέρα πού είναι σύζυγοι. Σαν γονείς, έχουμε ευθύνες. Τα αποτελέσματα των προσπαθειών μας θα έχουν αιώνιες συνέπειες για εμάς και για τα παιδιά μας. Το σπιτικό είναι το καλύτερο μέρος για να διδάσκουμε το ευαγγέλιο . Με την οικογένεια μπορούμε να μάθουμε αυτοέλεγχο, αφοσίωση, και την αξία της εργασίας, να αγαπάμε να μοιραζόμαστε και να υπηρετούμε τους άλλους.