Μια ομάδα νέων γυναικών με ρώτησε κάποτε: «Τι θα θέλατε να ξέρατε, όταν ήσασταν στην ηλικία μας;» Αν ήταν να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση τώρα, θα συμπεριελάμβανα αυτή τη σκέψη: «Μακάρι όταν ήμουν στην ηλικία σας να είχα καταλάβει καλύτερα τη σημασία της μεταλήψεως. Μακάρι να είχα κατανοήσει τη μετάληψη με τον τρόπο που την περιέγραψε ο Πρεσβύτερος Τζέφρυ Ρ. Χόλλαντ. Είπε: “Μία από τις προσκλήσεις που περιλαμβάνεται στη διάταξη της μεταλήψεως είναι ότι αυτή αποτελεί πραγματικά πνευματική εμπειρία, ιερή κοινωνία και ανανέωση για την ψυχή”»1.
Πώς μπορεί η μετάληψη «να αποτελεί πραγματικά πνευματική εμπειρία, ιερή κοινωνία και ανανέωση για την ψυχή» κάθε εβδομάδα;
Η μετάληψη γίνεται μία πνευματικώς ενισχυτική εμπειρία, όταν ακούμε προσεκτικά τις προσευχές της μεταλήψεως και δεσμευόμαστε εκ νέου στις διαθήκες μας. Για να γίνει αυτό, πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να πάρουμε επάνω μας το όνομα του Ιησού Χριστού2. Μιλώντας γι’ αυτήν την υπόσχεση, ο Πρόεδρος Χένρυ Μ. Άιρινγκ δίδαξε: «Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να θεωρήσουμε ότι Του ανήκουμε. Θα Τον βάλουμε πρώτον στη ζωή μας. Θα θέλουμε αυτό που Εκείνος θέλει αντί για αυτό που θέλουμε εμείς ή αυτό που ο κόσμος μάς διδάσκει να θέλουμε»3.
Όταν μεταλαμβάνουμε, συνάπτουμε επίσης διαθήκη να «θυμόμαστε πάντα»4 τον Ιησού Χριστό. Τη νύχτα πριν από τη σταύρωσή Του, ο Χριστός συνάθροισε τους Αποστόλους Του γύρω Του και καθιέρωσε τη μετάληψη. Έκοψε ψωμί, το ευλόγησε και είπε: «Λάβετε, φάτε. Αυτό είναι σε ανάμνηση του σώματός μου το οποίο δίνω λύτρα για εσάς»5. Στη συνέχεια, πήρε ένα ποτήρι κρασί, έκανε ευχαριστήρια προσευχή, το έδωσε στους Αποστόλους Του να πιουν και είπε: «Αυτό είναι σε ανάμνηση του αίματός μου… το οποίο χύνεται για όλους όσους θα πιστέψουν στο όνομά μου»6.
Ανάμεσα στους Νεφίτες και ξανά κατά την Αποκατάσταση της Εκκλησίας Του τις τελευταίες ημέρες, επανέλαβε ότι πρέπει να μεταλαμβάνουμε σε ανάμνησή Του7.
Καθώς μεταλαμβάνουμε, δίνουμε μαρτυρία στον Θεό ότι θα θυμόμαστε τον Υιό Του πάντοτε, όχι μόνον κατά τη διάρκεια της σύντομης διάταξης της μεταλήψεως. Αυτό σημαίνει ότι θα προσβλέπουμε συνεχώς προς το παράδειγμα και τις διδασκαλίες του Σωτήρος για να καθοδηγούν τις σκέψεις, τις επιλογές και τις πράξεις μας8.
Η προσευχή της μεταλήψεως μας θυμίζει, επίσης, ότι πρέπει «να τηρούμε τις εντολές του»9.
Ο Ιησούς είπε: «Aν με αγαπάτε, φυλάξτε τις εντολές μου»10. Η μετάληψη μάς δίνει ευκαιρία για ενδοσκόπηση και την ευκαιρία να στρέψουμε την καρδιά και τη θέλησή μας στον Θεό. Η υπακοή στις εντολές φέρνει τη δύναμη του Ευαγγελίου στη ζωή μας και μεγαλύτερη γαλήνη και πνευματικότητα.
Η μετάληψη δίνει χρόνο για μια πραγματικά πνευματική εμπειρία, όσο αναλογιζόμαστε τη λυτρωτική και επικουρική δύναμη του Σωτήρος μέσω της Εξιλέωσής Του. Μία ηγέτιδα των Νέων Γυναικών έμαθε πρόσφατα ότι λαμβάνουμε δύναμη, όταν προσπαθούμε να μεταλαμβάνουμε με περισυλλογή. Θέλοντας να θέσει έναν στόχο για Προσωπική Πρόοδο, αποφάσισε να επικεντρώνεται στα λόγια των ύμνων και στις προσευχές μεταλήψεως.
Κάθε εβδομάδα έκανε αυτοαξιολόγηση κατά τη διάρκεια της μεταλήψεως. Θυμόταν τα λάθη που είχε κάνει και δεσμευόταν να είναι καλύτερη την επόμενη εβδομάδα. Ήταν ευγνώμων που μπορούσε να διορθώνει τα πράγματα και να ανανεώνεται. Αναπολώντας την εμπειρία της, είπε: «Ενεργούσα σύμφωνα με το μέρος της μετάνοιας της Εξιλέωσης».
Μια Κυριακή μετά την αυτοαξιολόγηση, άρχισε να αισθάνεται μελαγχολική και απαισιόδοξη. Καταλάβαινε ότι έκανε τα ίδια λάθη ξανά και ξανά, κάθε εβδομάδα. Στη συνέχεια, όμως, αντιλήφθηκε ότι παρέβλεπε ένα μεγάλο μέρος της Εξιλέωσης – την επικουρική δύναμη του Χριστού. Ξεχνούσε όλες εκείνες τις φορές που την είχε βοηθήσει ο Σωτήρας να είναι εκείνη που θα έπρεπε να είναι και να υπηρετεί πέρα από τις δικές της δυνατότητες.
Με αυτό κατά νου, συλλογίστηκε ξανά την προηγούμενη εβδομάδα. Είπε: «Ένα συναίσθημα χαράς διέλυσε τη μελαγχολία μου, όταν παρατήρησα ότι Εκείνος μου είχε δώσει πολλές ευκαιρίες και δυνατότητες. Παρατήρησα με ευγνωμοσύνη την ικανότητα που είχα να αναγνωρίζω τις ανάγκες του παιδιού μου, όταν δεν ήταν φανερές. Παρατήρησα ότι μια ημέρα, κατά την οποία ένιωθα ότι δεν μπορούσα να κάνω ούτε ένα πράγμα παραπάνω, μπόρεσα να πω δυο λόγια που ενίσχυσαν μια φίλη. Είχα δείξει υπομονή σε μια περίσταση που συνήθως μου προκαλούσε την αντίθετη αντίδραση».
Συμπλήρωσε: «Καθώς ευχαριστούσα τον Θεό για την επικουρική δύναμη του Σωτήρος στη ζωή μου, αισθάνθηκα πολύ πιο αισιόδοξη για τη διαδικασία της μετάνοιας που περνούσα και κοίταξα την επόμενη εβδομάδα με ανανεωμένη ελπίδα».
Ο Πρεσβύτερος Μέλβιν Τ. Μπάλλαρντ δίδαξε πώς η μετάληψη μπορεί να γίνει εμπειρία ίασης και καθαρισμού. Είπε:
«Ποιος ανάμεσά μας δεν πληγώνει το πνεύμα του με λόγια, σκέψεις ή πράξεις, από Κυριακή σε Κυριακή; Κάνουμε πράγματα για τα οποία μετανιώνουμε και επιθυμούμε να συγχωρηθούμε. …Η μέθοδος για να λάβουμε συγχώρεση είναι… να μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας, να πάμε σε εκείνους εις βάρος των οποίων αμαρτήσαμε ή διαπράξαμε παράβαση και να ζητήσουμε τη συγχώρησή τους και στη συνέχεια να επιστρέψουμε στην τράπεζα της μεταλήψεως, όπου, αν έχουμε μετανοήσει ειλικρινώς και έχουμε θέσει τον εαυτό μας σε κατάλληλη κατάσταση, θα συγχωρηθούμε και η ψυχή μας θα θεραπευθεί πνευματικώς. …
»Είμαι μάρτυς» είπε ο Πρεσβύτερος Μπάλλαρντ «ότι υπάρχει ένα πνεύμα που παρευρίσκεται στη χορήγηση της μεταλήψεως, που θερμαίνει την ψυχή από το κεφάλι ώς τα πόδια. Αισθάνεστε τις πνευματικές πληγές να θεραπεύονται, και το φορτίο να αίρεται. Παρηγοριά και ευτυχία έρχονται στην ψυχή που είναι άξια και αληθινά επιθυμεί να γευθεί αυτή την πνευματική τροφή»11.
Η πληγωμένη ψυχή μας μπορεί να ιαθεί και να ανανεωθεί, όχι μόνον επειδή το ψωμί και το νερό μάς θυμίζουν τη θυσία του σώματος και του αίματος του Σωτήρος, αλλά επειδή τα σύμβολα μας θυμίζουν, επίσης, ότι Εκείνος θα είναι πάντοτε το «ψωμί τής ζωής»12 και το «ζωντανό νερό»13.
Μετά τη χορήγηση της μεταλήψεως στους Νεφίτες, ο Ιησούς είπε:
«Αυτός που τρώει αυτό το ψωμί, τρώει από το σώμα μου στην ψυχή του. Και αυτός που πίνει από αυτό το κρασί, πίνει από το αίμα μου στην ψυχή του. Και η ψυχή του ποτέ δεν θα πεινάσει ούτε θα διψάσει, αλλά θα είναι πλήρης.
»Όταν λοιπόν το πλήθος έφαγε και ήπιε, ιδού, ήταν πλήρεις με το Πνεύμα»14.
Με αυτά τα λόγια, ο Χριστός μάς διδάσκει ότι το Πνεύμα θεραπεύει και ανανεώνει την ψυχή μας. Η υπεσχημένη ευλογία της μεταλήψεως είναι ότι θα «έχου[με] πάντοτε το Πνεύμα Του μαζί [μας]».15
Όταν μεταλαμβάνω, φαντάζομαι μερικές φορές έναν πίνακα που απεικονίζει τον ανεστημένο Σωτήρα με τα χέρια Του ανοικτά, σαν να είναι έτοιμος να μας δεχθεί στη στοργική Του αγκάλη. Αγαπώ αυτόν τον πίνακα. Όταν τον σκέφτομαι κατά τη χορήγηση της μεταλήψεως, η ψυχή μου εξυψώνεται καθώς μπορώ σχεδόν να ακούσω τα λόγια του Σωτήρος: «Ιδού, ο βραχίονάς μου της ευσπλαχνίας απλώνεται προς εσάς, και όποιος έλθει, αυτόν θα τον δεχθώ, και μακάριοι είναι εκείνοι που έρχονται προς εμένα»16.
Οι φέροντες την Ααρωνική Ιεροσύνη αντιπροσωπεύουν τον Σωτήρα όταν προετοιμάζουν, ευλογούν και διανέμουν τη μετάληψη. Όταν ένας φέρων την ιεροσύνη απλώνει τον βραχίονά του για να μας προσφέρει τα ιερά σύμβολα, είναι σαν ο ίδιος ο Σωτήρας να εκτείνει τον δικό Του βραχίονα της ευσπλαχνίας, προσκαλώντας τον καθέναν από εμάς να μεταλάβει τα πολύτιμα δώρα της αγάπης που έγιναν διαθέσιμα μέσω της εξιλεωτικής θυσίας Του – δώρα μετάνοιας, συγχώρησης, παρηγοριάς και ελπίδας17.
Όσο περισσότερο συλλογιζόμαστε τη σημασία της μεταλήψεως, τόσο πιο ιερή και σημαντική γίνεται για μας. Αυτό εξέφρασε ένας 96χρονος πατέρας, όταν τον ρώτησε ο γυιος του: «Μπαμπά, γιατί πηγαίνεις στην εκκλησία; Δεν μπορείς να δεις, δεν μπορείς να ακούσεις, δυσκολεύεσαι να μετακινηθείς. Γιατί πηγαίνεις στην εκκλησία;» Ο πατέρας απάντησε: «Για τη μετάληψη. Πηγαίνω για να μεταλάβω».
Είθε ο καθένας από εμάς να έρχεται στη συγκέντρωση μεταλήψεως προετοιμασμένος να έχει μια «πραγματικά πνευματική εμπειρία, ιερή κοινωνία και ανανέωση για την ψυχή [του]»18.
Γνωρίζω ότι ο Επουράνιος Πατέρας μας και ο Σωτήρας μας ζουν. Είμαι ευγνώμων για την ευκαιρία που παρέχει η μετάληψη να αισθανθούμε την αγάπη Τους και να λάβουμε το Πνεύμα. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.
Υποσημειώσεις –
1. Τζέφρυ Ρ. Χόλλαντ, Christ and the New Covenant: The Messianic Message of the Book of Mormon (1997), 283.
2. Διδαχή και Διαθήκες 20:77.
3. Χένρυ Μ. Άιρινγκ, “That We May Be One”, Ensign, Μάιος 1998, 67.
4. Διδαχή και Διαθήκες 20:77, 79.
5. Μετάφραση Τζόζεφ Σμιθ, Matthew 26:22 (στο Matthew 26:26, Footnote c, και στο Bible appendix).
6. Μετάφραση Τζόζεφ Σμιθ, Matthew 26:24 (στο Bible appendix). Βλ., επίσης, Matthew 26:26-28, Mark 14:22-24, Luke 22:15-20.
7. Βλ. Νεφί Γ΄ 18: 7, 11. Διδαχή και Διαθήκες 20:75.
8. Βλ. «Πώς τηρώ τη διαθήκη μου να θυμάμαι πάντοτε τον Σωτήρα;» πρόγραμμα μαθημάτων Κατηχητικού Έλα, ακολούθα με. lds.org/youth/learn/ss/ordinances-covenants/remember. Αληθινοί στην πίστη: Μία παραπομπή του Ευαγγελίου (2004), 147-148.
9. Διδαχή και Διαθήκες 20:77.
10. Κατά Ιωάννην 14:15.
11. Μέλβιν Τ. Μπάλλαρντ, στο Melvin R. Ballard, Melvin J. Ballard: Crusader for Righteousness (1966), 132-133.
12. Κατά Ιωάννην 06:48.
13. Κατά Ιωάννην 04:10.
14. Νεφί Γ´ 20:8-9.
15. Διδαχή και Διαθήκες 20:77.
16. Νεφί Γ΄ 9:14.
17. Είμαι ευγνώμων στην Ανν Μάντσεν για την εσώτερη γνώση της ως προς αυτήν την αρχή.
18. Τζέφρυ Ρ. Χόλλαντ, Christ and the New Covenant, 283.