Ζούμε σε επικίνδυνους καιρούς, οι οποίοι προφητεύθηκαν από τον Απόστολο Παύλο (βλ. Προς Τιμόθεον Β΄ 3:1). Όσοι προσπαθούν να βαδίζουν στο στενό και στενόχωρο μονοπάτι βλέπουν δελεαστικές παρακάμψεις σε κάθε πλευρά. Μπορούν να μας αποσπάσουν την προσοχή, να μας εξευτελίσουν, να μας αποθαρρύνουν ή να μας καταθλίψουν. Πώς μπορούμε να έχουμε το Πνεύμα του Κυρίου να καθοδηγεί τις επιλογές μας και να μας διατηρεί στο μονοπάτι;
Σε σύγχρονη αποκάλυψη, ο Κύριος έδωσε την απάντηση με αυτήν την εντολή:
«Και για να μπορείς να κρατήσεις τον εαυτό σου άσπιλο από τον κόσμο, θα πας στον οίκο προσευχής και θα προσφέρεις τις θείες μου ευχαριστίες στην άγια μου ημέρα.
»Αληθώς, αυτή είναι μία ημέρα που ορίζεται σε εσένα για να ξεκουράζεσαι από τις εργασίες σου και για να προσφέρεις τη λατρεία σου στον Ύψιστο» (Δ&Δ 59:9-10).
Αυτή είναι μία εντολή με υπόσχεση. Με την εβδομαδιαία και κατάλληλη συμμετοχή μας στη διάταξη της μεταλήψεως, πληρούμε τις προϋποθέσεις της υπόσχεσης, ώστε να «έχου[με] πάντοτε το Πνεύμα του μαζί [μας]» (Δ&Δ 20:77). Το πνεύμα αυτό αποτελεί το θεμέλιο της μαρτυρίας μας. Δίδει μαρτυρία για τον Πατέρα και τον Υιό, φέρνει στη μνήμη μας τα πάντα και μας οδηγεί στην αλήθεια. Είναι η πυξίδα που μας οδηγεί στο μονοπάτι. Αυτή η δωρεά του Αγίου Πνεύματος, δίδαξε ο Πρόεδρος Γουίλφορντ Γούντροφ «είναι η μεγαλύτερη δωρεά που θα μπορούσε να απονεμηθεί στον άνθρωπο» (Deseret Weekly, 6 Απρ 1889, 451).
Ι.
Η διάταξη της μεταλήψεως καθιστά τη συγκέντρωση μεταλήψεως την πιο ιερά και σημαντική συγκέντρωση της Εκκλησίας. Είναι η μόνη συγκέντρωση της Ημέρας του Κυρίου στην οποίαν ολόκληρη η οικογένεια μπορεί να παρευρεθεί μαζί. Το περιεχόμενό της, επιπροσθέτως της μεταλήψεως, θα πρέπει πάντοτε να σχεδιάζεται και να παρουσιάζεται, ούτως ώστε να εστιάζει την προσοχή μας στην Εξιλέωση και τις διδασκαλίες του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Οι πρώτες μου αναμνήσεις της συγκεντρώσεως μεταλήψεως προέρχονται από μία μικρή κωμόπολη της Γιούτας, όπου χειροτονήθηκα διάκονος και συμμετείχα στη διανομή της μεταλήψεως. Εν συγκρίσει με αυτές τις αναμνήσεις, οι συγκεντρώσεις μεταλήψεως στις οποίες παρευρίσκομαι τώρα, σε πολλούς διαφορετικούς τομείς, έχουν βελτιωθεί σε μεγάλο βαθμό. Αντιπροσωπευτικώς, η μετάληψη χορηγείται, διανέμεται και λαμβάνεται από τα μέλη σε μία ατμόσφαιρα σιωπηλής ευλαβείας. Η διεύθυνση της συγκεντρώσεως, συμπεριλαμβανομένων των απαραίτητων εργασιών, είναι σύντομη και αξιοπρεπής και οι ομιλίες είναι πνευματικές σε περιεχόμενο και εκφορά. Η μουσική είναι κατάλληλη και το ίδιο είναι οι προσευχές. Αυτό είναι το πρότυπο και αντιπροσωπεύει μεγάλη πρόοδο από τις εμπειρίες της νεότητός μου.
Υπάρχουν περιστασιακές εξαιρέσεις. Νιώθω ότι ορισμένοι στην ανερχόμενη γενεά και ακόμη και ορισμένοι ενήλικοι δεν έχουν ακόμη κατανοήσει τη σημασία αυτής της συγκεντρώσεως και τη σημασία της ατομικής ευλαβείας και λατρείας σε αυτήν τη συγκέντρωση. Τα πράγματα για τα οποία αισθάνομαι την παρότρυνση να ομιλήσω εδώ απευθύνονται σε όσους δεν έχουν ακόμη κατανοήσει και δεν εφαρμόζουν αυτές τις σημαντικές αρχές και δεν απολαμβάνουν ακόμη τις υπεσχημένες πνευματικές ευλογίες, σύμφωνα με τις οποίες θα έχουν πάντοτε το καθοδηγητικό Του Πνεύμα μαζί τους.
II.
Αρχίζω με το πώς τα μέλη της Εκκλησίας θα έπρεπε να προετοιμάζονται να συμμετάσχουν στη διάταξη της μεταλήψεως. Σε μία παγκόσμια συγκέντρωση εκπαίδευσης ηγεσίας πριν από πέντε χρόνια, ο Πρεσβύτερος Ράσσελ Μ. Νέλσον της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων δίδαξε στους ηγέτες της ιεροσύνης της Εκκλησίας πώς να σχεδιάζουν και να διευθύνουν συγκεντρώσεις μεταλήψεως. «Τιμούμε την Εξιλέωσή Του με έναν πολύ προσωπικό τρόπο» είπε ο Πρεσβύτερος Νέλσον. «Φέρουμε μια συντετριμμένη καρδιά και μεταμελημένο πνεύμα στη συγκέντρωση μεταλήψεώς μας. Είναι το αποκορύφωμα της τήρησης της ημέρας του Κυρίου μας» (“Worshiping at Sacrament Meeting”, Λιαχόνα, Αύγ 2004, 12· Ensign, Αύγ. 2004, 26).
Καθόμαστε καλά προτού αρχίσει η συγκέντρωση. «Κατά τη διάρκεια αυτού του ήσυχου μεσολαβούντος διαστήματος, η μουσική προανακρούσματος είναι σε χαμηλότερη ένταση. Δεν πρόκειται για χρόνο συνομιλίας ή μετάδοσης μηνυμάτων αλλά για περίοδο κατανυκτικής περισυλλογής, καθώς οι ηγέτες και τα μέλη προετοιμάζονται πνευματικώς για τη μετάληψη» (Λιαχόνα, Αύγ 2004, 13· Ensign, Αύγ 2004, 27).
Όταν ενεφανίσθη ο Σωτήρας στους Νεφίτες, μετά από την Ανάστασή Του, τους δίδαξε ότι θα έπρεπε να σταματήσουν την πρακτική των θυσιών με αιματοχυσία. Αντιθέτως, «να προσφέρετε για θυσία προς εμένα καρδιά συντετριμμένη και πνεύμα μεταμελημένο» (Νεφί Γ΄ 9:20). Εκείνη η εντολή, η οποία επανελήφθη σε σύγχρονη αποκάλυψη που μας καθοδηγεί να μεταλαμβάνουμε κάθε εβδομάδα, μας λέγει πώς πρέπει να προετοιμαζόμαστε. Όπως δίδαξε ο Πρεσβύτερος Νέλσον: « Κάθε μέλος της Εκκλησίας φέρει ευθύνη για την πνευματική βελτίωση που μπορεί να προέλθει από τη συγκέντρωση μεταλήψεως» (Λιαχόνα, Αύγ 2004· 14, Ensign, Αύγ. 2004, 28).
Στα όσα έγραψε στο Doctrines of Salvation (Διδαχές της σωτηρίας), ο Πρόεδρος Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ διδάσκει ότι μεταλαμβάνουμε ως μέρος της τιμήσεως του θανάτου του Σωτήρος και των δεινών για τη λύτρωση του κόσμου. Η διάταξη αυτή εισήχθη, ούτως ώστε να μπορούμε να ανανεώνουμε τις διαθήκες μας να Τον υπηρετούμε, να Τον υπακούμε και να Τον θυμόμαστε πάντοτε. Ο Πρόεδρος Σμιθ προσθέτει: «Δεν μπορούμε να διατηρήσουμε το Πνεύμα του Κυρίου, εάν δεν συμμορφωνόμαστε με συνέπεια με αυτή την εντολή» (Doctrines of Salvation, συλλογή υπό Μπρους Ρ. ΜακΚόνκι, 3 τόμοι [1954-56], 2:341).
III.
Η ένδυσή μας αποτελεί σημαντική ένδειξη της στάσεως και της προετοιμασίας μας για οιανδήποτε δραστηριότητα στην οποία θα λάβουμε μέρος. Εάν πάμε για κολύμβηση ή για πεζοπορία ή για να παίξουμε στην ακτή, η ένδυσή μας, συμπεριλαμβανομένης της υποδήσεώς μας, θα το δεικνύει. Το ίδιο αληθεύει για την ένδυσή μας, όταν πρέπει να συμμετάσχουμε στη διάταξη της μεταλήψεως. Είναι σαν να πηγαίνουμε στον ναό. Ο τρόπος ενδύσεώς μας δεικνύει τον βαθμό στον οποίον κατανοούμε και τιμούμε τη διάταξη, στην οποίαν θα συμμετάσχουμε.
Κατά τη διάρκεια της μεταλήψεως –και ειδικώς κατά τη διάρκεια της ευλογήσεως και διανομής της μεταλήψεως– θα πρέπει να επικεντρωθούμε στη λατρεία και να απόσχουμε από όλες τις άλλες δραστηριότητες, ειδικώς από τη συμπεριφορά που θα μπορούσε να παρέμβει στη λατρεία των άλλων. Ακόμη και το άτομο που αποκοιμάται δεν παρεμβαίνει στους άλλους. Η συγκέντρωση μεταλήψεως δεν είναι ώρα για διάβασμα βιβλίων ή περιοδικών. Νέοι, δεν είναι ώρα για ψιθυριστές συζητήσεις στα κινητά τηλέφωνα ή για αποστολή μηνυμάτων προς άτομα σε άλλα μέρη. Όταν μεταλαμβάνουμε, συνάπτουμε ιερά διαθήκη ότι θα θυμόμαστε πάντοτε τον Σωτήρα. Πόσο λυπηρό να βλέπεις άτομα που προφανώς παραβιάζουν τη διαθήκη στην ίδια τη συγκέντρωση όπου τη συνάπτουν.
Η μουσική της συγκεντρώσεως μεταλήψεως αποτελεί ζωτικό μέρος της λατρείας μας. Οι γραφές διδάσκουν ότι το τραγούδι του δικαίου είναι προσευχή προς τον Κύριο (βλ. Δ&Δ 25:12). Η Πρώτη Προεδρία έχει διακηρύξει ότι «μερικές από τις σπουδαιότερες ομιλίες έχουν ως αφορμή κάποιον ύμνο» (Ύμνοι, ix). Πόσο υπέροχο όταν κάθε άτομο που παρευρίσκεται συμμετέχει στη λατρεία του ψαλσίματος – ειδικώς στον ύμνο που μας βοηθά να μεταλάβουμε. Όλη η μουσική της συγκεντρώσεως μεταλήψεως απαιτεί προσεκτικό σχεδιασμό, πάντοτε να θυμόμαστε ότι αυτή η μουσική είναι για λατρεία, όχι για παράσταση.
Ο Πρόεδρος Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ δίδαξε: «Αυτή είναι μία περίσταση όπου το ευαγγέλιο θα πρέπει να παρουσιάζεται, όταν θα πρέπει να καλούμεθα να ασκούμε πίστη και να συλλογιζόμεθα την αποστολή του Λυτρωτή και να αφιερώνουμε χρόνο στην εξέταση των σωτήριων αρχών του Ευαγγελίου και όχι για άλλους σκοπούς. Διασκέδαση, γέλιο, επιπολαιότης, είναι όλα εκτός τόπου στις συγκεντρώσεις μεταλήψεως των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Θα πρέπει να συγκεντρωνόμαστε με πνεύμα προσευχής, πραότητος, με αφοσίωση στην καρδιά μας» (Doctrines of Salvation, 2:342).
Όταν το κάνουμε αυτό –όταν συμμετέχουμε με επισημότητα ότι θα συνοδεύουμε πάντοτε τη διάταξη της μεταλήψεως και τη λατρεία αυτής της συγκεντρώσεως– πληρούμε τις προϋποθέσεις για τη συντροφιά και αποκάλυψη του Πνεύματος. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίον λαμβάνουμε καθοδήγηση για τη ζωή μας και γαλήνη κατά μήκος της οδού.
IV.
Ο ανεστημένος Κύριος τόνισε τη σημασία της μεταλήψεως, όταν επισκέφθηκε την αμερικανική ήπειρο και καθιέρωσε αυτήν τη διάταξη ανάμεσα στους πιστούς Νεφίτες. Ευλόγησε τα σύμβολα της μεταλήψεως και τα έδωσε στους μαθητές Του και το πλήθος (βλ. Νεφί Γ΄ 18:1-10), προστάζοντας:
«Και πάντα θα το κάνετε αυτό σε όσους μετανοούν και βαπτίζονται στο όνομά μου. Και θα το κάνετε σε ανάμνηση του αίματός μου, το οποίο έχω χύσει για εσάς, ώστε να μαρτυρείτε προς τον Πατέρα ότι με θυμάστε πάντα. Και αν με θυμάστε πάντα, θα έχετε το Πνεύμα μου μαζί σας.
»…Και αν πάντα τα τελείτε αυτά τα πράγματα, είστε μακάριοι, διότι έχετε οικοδομηθεί επάνω στον βράχο μου.
»Όμως όσοι ανάμεσά σας θα κάνουν περισσότερα ή λιγότερα από αυτά, δεν έχουν οικοδομηθεί επάνω στον βράχο μου, αλλά έχουν οικοδομηθεί επάνω σε αμμώδες θεμέλιο. Και όταν πέσει η βροχή, και έλθουν οι πλημμύρες, και οι άνεμοι φυσούν, και κτυπούν επάνω τους, θα πέσουν» (Νεφί Γ΄ 18: 11-13).
Η μετάληψη είναι η διάταξη που αντικατέστησε τη θυσία με αίμα και καύση του μωσαϊκού νόμου και μαζί της ήλθε η υπόσχεση του Σωτήρος: «Και όποιος έρχεται σε εμένα με καρδιά συντετριμμένη και πνεύμα μεταμελημένο, αυτόν θα τον βαπτίσω με φωτιά και με το Πνεύμα το Άγιο» (Νεφί Γ΄ 9:20).
V.
Τώρα, ομιλώ ειδικώς προς τους φέροντες την ιεροσύνη, οι οποίοι ιερουργούν στη μετάληψη. Η διάταξη αυτή θα πρέπει πάντοτε να τελείται με ευλάβεια και αξιοπρέπεια. Οι ιερείς που προσφέρουν τις προσευχές εκ μέρους του εκκλησιάσματος θα πρέπει να λέγουν τα λόγια αργά και ευκρινώς, εκφράζοντας τους όρους των διαθηκών και των υπεσχημένων ευλογιών. Αυτή είναι μία πάρα πολύ ιερά πράξη.
Οι διδάσκαλοι που προετοιμάζουν και οι διάκονοι που διανέμουν τα σύμβολα της μεταλήψεως, επίσης, επιτελούν μία πολύ ιερά πράξη. Μου αρέσει η αφήγηση του Προέδρου Τόμας Σ. Μόνσον για το πώς, ως 12χρονος διάκονος, ο επίσκοπός του τού ζήτησε να πάει τη μετάληψη σε έναν κλινήρη αδελφό, ο οποίος επιθυμούσε αυτήν την ευλογία. «Η ευγνωμοσύνη του με συνεκλόνισε» είπε ο Πρόεδρος Μόνσον. «Το Πνεύμα του Κυρίου με κατέλαβε. Στεκόμουν σε αγία γη» (Inspiring Experiences that Build Faith, [1994], 188). Όλοι όσοι ιερουργούν σε αυτήν την ιερά διάταξη είναι σε αγία γη.
Οι νέοι άνδρες, οι οποίοι ιερουργούν στη διάταξη της μεταλήψεως, θα πρέπει να είναι άξιοι. Ο Κύριος έχει πει: «Να είστε καθαροί, εσείς που αποτελείτε δοχεία του Κυρίου» (Δ&Δ 38:42). Η προειδοποίηση των γραφών σχετικά με την ανάξια συμμετοχή στη μετάληψη (βλ. Α΄ Κορινθίους 11:29, Νεφί Γ΄ 18:29) ασφαλώς ισχύει και για εκείνους που ιερουργούν σε αυτή τη διάταξη. Στην απονομή πειθαρχίας σε μέλη της Εκκλησίας, τα οποία έχουν διαπράξει σοβαρές αμαρτίες, ένας επίσκοπος μπορεί να αποσύρει παροδικώς το προνόμιο της μεταλήψεως. Η ίδια αυτή εξουσία είναι ασφαλώς διαθέσιμη να αποσύρει το προνόμιο της ιερουργίας σε αυτήν την ιερά διάταξη.
Όσα είπα νωρίτερα σχετικώς με τη σημασία της κατάλληλης ενδύσεως για όσους λαμβάνουν τη διάταξη της μεταλήψεως προφανώς ισχύει εντονότερα για τους νέους άνδρες της Ααρωνικής Ιεροσύνης, οι οποίοι ιερουργούν σε οιονδήποτε μέρος αυτής της ιεράς διατάξεως. Όλοι θα πρέπει να είναι περιποιημένοι και ενδεδυμένοι με σεμνότητα. Δεν θα πρέπει να υπάρχει τίποτε στην προσωπική τους εμφάνιση ή τις πράξεις τους που θα εφιστούσε την προσοχή επάνω τους ή θα αποσπούσε την προσοχή κάποιου παρόντος από την πλήρη προσοχή στη λατρεία και τη σύναψη διαθηκών, πράγματα τα οποία αποτελούν τον σκοπό της ιεράς αυτής συγκεντρώσεως.
Ο Πρεσβύτερος Τζέφρυ Ρ. Χόλλαντ έδωσε μία βαρύτιμη διδασκαλία επί του θέματος τούτου στη γενική συνέλευση, πριν από 13 χρόνια. Αφού οι πλείστοι εκ των νυν διακόνων μας δεν είχαν καν γεννηθεί, όταν ελέχθησαν αυτά τα λόγια εδώ, τα επαναλαμβάνω για δικό τους όφελος και για όφελος των γονέων και των δασκάλων τους: «Επιτρέψατέ μου να υποδείξω ότι όποτε είναι δυνατόν θα πρέπει οι διάκονοι, οι διδάσκαλοι και οι ιερείς που διεξάγουν τη μετάληψη να φορούν λευκό υποκάμισο. Για ιερές διατάξεις στην Εκκλησία συχνά φορούμε τελετουργική αμφίεση και το λευκό υποκάμισο μπορεί να θεωρηθεί ως ευγενής υπενθύμιση της λευκής ενδυμασίας που φορούσατε στο βαπτιστήριο και ως προσδοκία του λευκού υποκαμίσου που θα φορέσετε συντόμως στον ναό και στην ιεραποστολή σας» (“This Do in Remembrance of Me”, Ensign, Νοέ. 1995,68).
Τελικώς, η μετάληψη χορηγείται μόνον όταν υπάρχει εξουσιοδότηση από εκείνον που κρατά τα κλειδιά αυτής της διατάξεως της ιεροσύνης. Γι’ αυτό, η μετάληψη δεν διεξάγεται γενικώς κατ’ οίκον ή σε οικογενειακές επανενώσεις, ακόμη κι εκεί όπου υπάρχουν διαθέσιμοι αρκετοί φέροντες την ιεροσύνη. Όσοι ιερουργούν στην τράπεζα μεταλήψεως, προετοιμάζουν τη μετάληψη ή τη διανέμουν στο εκκλησίασμα, θα πρέπει να καθορίζονται από εκείνον που κρατά ή ασκεί τα κλειδιά αυτής της διατάξεως. Αναφέρομαι στην επισκοπική ηγεσία ή στις προεδρίες των διδασκάλων ή στις απαρτίες των διακόνων. «Ο οίκος μου είναι οίκος τάξης» διεκήρυξε ο Κύριος (Δ&Δ 132:8).
Πώς μπορούμε να έχουμε το Πνεύμα του Κυρίου να καθοδηγεί τις επιλογές μας, ούτως ώστε να παραμένουμε «άσπηλο[ι] από τον κόσμο» (Δ&Δ 59:9) και στο ασφαλές μονοπάτι κατά τη θνητότητα; Χρειάζεται να πληρούμε τις προϋποθέσεις για την δύναμη καθαρμού της Εξιλεώσεως του Ιησού Χριστού. Το κάνουμε αυτό τηρώντας τις εντολές Του να έλθουμε σε Εκείνον με καρδιά συντετριμμένη και πνεύμα μεταμελημένο, και σε εκείνη την υπέροχη εβδομαδιαία συγκέντρωση μεταλαμβάνουμε τα σύμβολα της μεταλήψεως και συνάπτουμε διαθήκες που μας δίδουν τις προϋποθέσεις για την πολύτιμη υπόσχεση ότι θα έχουμε πάντοτε το Πνεύμα Του μαζί μας (βλ. Δ&Δ 20:77). Είθε να το κάνουμε πάντοτε αυτό, είναι η ταπεινή προσευχή μου, την οποίαν προσφέρω στο όνομα Εκείνου του οποίου η Εξιλέωση καθιστά τα πάντα δυνατά, δηλαδή του Ιησού Χριστού, αμήν.