Με θλίψη ανακοινώνουμε ότι ο Πρόεδρος Μ. Ράσσελ Μπάλλαρντ, Αναπληρωτής Πρόεδρος της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, απεβίωσε. Έπειτα από μια πρόσφατη σύντομη παραμονή του στο νοσοκομείο, επέστρεψε στο σπίτι του, όπου ασχολήθηκε με τα καθήκοντά του όσο μπορούσε πριν αποβιώσει περίπου στις 11:15 μ.μ. στις 12 Νοεμβρίου 2023, περιτριγυρισμένος από αγαπημένα πρόσωπα. Ήταν 95 ετών.
Ο Πρόεδρος Μπάλλαρντ έγινε Απόστολος στις 6 Οκτωβρίου 1985. Ανακοινώθηκε ως Αναπληρωτής Πρόεδρος της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων στις 16 Ιανουαρίου 2018. Όπως και οι Απόστολοι στην εποχή της Καινής Διαθήκης, οι σημερινοί Απόστολοι καλούνται να είναι ειδικοί μάρτυρες του Ιησού Χριστού. Ο Πρόεδρος Μπάλλαρντ ήταν ένας από τους 15 άνδρες που επέβλεπαν την ανάπτυξη και εξέλιξη της παγκοσμίου Εκκλησίας, η οποία τώρα απαριθμεί περισσότερα από 17 εκατομμύρια μέλη.
«Ο Πρόεδρος Μπάλλαρντ δεν ήταν ποτέ αναποφάσιστος» είπε ο Πρόεδρος της Εκκλησίας Ράσσελ Μ. Νέλσον. «Ήξερε ακριβώς τι δίδασκε ο Κύριος και πώς μπορούσε να εφαρμοσθεί στην προσωπική ζωή του καθενός και να φέρει χαρά και ευτυχία».
«Συνεργαζόμασταν στενά και πάντα μου άρεσαν οι ζεστοί του τρόποι» είπε ο Πρόεδρος Ντάλλιν Χ. Όουκς της Πρώτης Προεδρίας, ο οποίος καθόταν δίπλα στον Πρόεδρο Μπάλλαρντ στην Απαρτία των Δώδεκα Αποστόλων για περισσότερες από τρεις δεκαετίες. «Ήταν ένας άνθρωπος που μπορούσες να τον εμπιστεύεσαι. Και ήταν ένας άνθρωπος που σε εμπιστευόταν».
Ο Πρόεδρος Μπάλλαρντ αφήνει πίσω του επτά παιδιά, 43 εγγόνια, 105 δισέγγονα και ένα τρισέγγονο.
Εκκρεμούν οι λεπτομέρειες της κηδείας.
Μαθαίνοντας το εργασιακό ήθος νωρίς στη ζωή
Ο Μέλβιν Ράσσελ Μπάλλαρντ γεννήθηκε στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ της Γιούτας στις 8 Οκτωβρίου 1928 από τον Μέλβιν Ρ. και την Τζέραλντιν Σμιθ Μπάλλαρντ. Έμαθε για το εργασιακό ήθος νωρίς στη ζωή του – σε μια αντιπροσωπεία αυτοκινήτων. Ο πατέρας του ίδρυσε την Ballard Motor Company και ο νεαρός Ράσσελ, το μοναδικό αγόρι σε μια οικογένεια τεσσάρων παιδιών, εργάσθηκε σε όλα τα τμήματα της εταιρείας και μεταξύ άλλων οδηγούσε αυτοκίνητα στη μάντρα μεταχειρισμένων αυτοκινήτων, όταν ήταν μόλις στην εφηβεία του.
Αυτές οι εμπειρίες δημιούργησαν ένα πρότυπο εργασίας που εξυπηρέτησε καλά τον Πρόεδρο Μπάλλαρντ σε όλες τις πτυχές της ζωής του. «Έμαθα από τον πατέρα μου ότι όταν ξεκινάς κάτι, το τελειώνεις» έλεγε. «Τελικώς, λειτουργεί προς όφελός σας διότι είτε κερδίζετε και γίνεται κερδοφόρο είτε μαθαίνετε ότι δεν πρόκειται να πετύχει και απομακρύνεστε από αυτό, αλλά ποτέ δεν φεύγετε διερωτώμενοι αν είστε πρόθυμοι να μείνετε σε αυτό».
Μια τέτοια ακατάλυτη στάση ήταν χρήσιμη σε όλη του τη ζωή – συμπεριλαμβανομένων των ημερών του στο Πανεπιστήμιο της Γιούτας, της επαγγελματικής του ζωής στην αυτοκινητοβιομηχανία, την κτηματομεσιτική και την επενδυτική βιομηχανία και των διαφόρων αναθέσεών του στην Εκκλησία.
«Η επιχειρηματική του εμπειρία τον βοήθησε πολύ στο να κάνει τις διερευνητικές ερωτήσεις που πρέπει να γίνονται, όταν προτείνεις ένα πρόγραμμα ή όταν ρωτάς: “Χρησιμοποιούμε αποτελεσματικά τους πόρους;”» Είπε ο Πρόεδρος Όουκς.
Ένας εκκλησιαστικός ηγέτης με το αίμα των προφητών στις φλέβες του
Ο Πρόεδρος Μπάλλαρντ είχε στο γραφείο του προτομές τριών ανεγνωρισμένων ηγετών της Εκκλησίας: Του ιδρυτή της Εκκλησίας Τζόζεφ Σμιθ και του αδελφού του Χάυρουμ (προ-προ-προπάππου του Προέδρου Μπάλλαρντ), καθώς και του υιού τού Χάυρουμ, Προέδρου Τζόζεφ Φ. Σμιθ, ο οποίος ήταν ο έκτος πρόεδρος της εκκλησίας. Η κληρονομιά της χριστιανικής μαθητείας τους, η οποία, ασφαλώς, περιλαμβάνει τον μαρτυρικό θάνατο του Τζόζεφ και του Χάυρουμ το 1844, παρακινούσε τον Πρόεδρο Μπάλλαρντ μέχρι τις τελευταίες του ημέρες.
«Όταν συνειδητοποίησα ποιοι ήταν αυτοί και ποιος ήμουν εγώ, ήταν απίστευτο» δήλωσε ο Πρόεδρος Μπάλλαρντ το 2019. «Είμαι διαρκώς εν επιγνώσει ότι έχω ένα καθήκον ακριβώς λόγω του γεγονότος ότι έχω μια σύνδεση. Τους ακούω να λένε συνέχεια: “Προχώρει, κάνε κάτι που να αξίζει τον κόπο. Πήγαινε, παιδί μου, μην κάθεσαι έτσι εκεί”. Ήταν άνθρωποι των έργων. Έπρεπε να είναι άνθρωποι των έργων».
Ήθελε κάθε Άγιος των Τελευταίων Ημερών, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών του, να σκεφθεί βαθιά για τη ζωή πίστεως που έζησαν οι πρώτοι ηγέτες της Εκκλησίας. Είπε στον υιό του Κρεγκ, έναν 19χρονο ιεραπόστολο εκείνη την εποχή: «Να θυμάσαι, το αίμα των προφητών ρέει στις φλέβες σου».
«Δεν υπήρχε πίεση» θυμάται ο Κρεγκ ότι σκεπτόταν. «[Ο πατέρας μου] κοίταζε [αυτές τις προτομές] κάθε μέρα στο γραφείο του… και νομίζω ότι ένιωθε ότι έπρεπε να κάνει το καλύτερο δυνατό. Το ενεφύσησε αυτό και στους υπόλοιπους από εμάς».
Ο Πρόεδρος Νέλσον είπε ότι η μεταστροφή, η δέσμευση και η αφιέρωση «ήταν στο αίμα του [Προέδρου Μπάλλαρντ]. Μπορείτε να φαντασθείτε – είχαμε το προνόμιο να καθίσουμε δίπλα σε έναν άνθρωπο που είναι τρισέγγονος του Χάυρουμ Σμιθ. Και ο Τζόζεφ Σμιθ ήταν θείος του. Κάθε μέρα, αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για το προνόμιο να συνεργάζομαι με έναν άμεσο απόγονο αυτών των σεβαστών ηγετών που χαίρουν του θαυμασμού όλων. Έχει την ίδια ακεραιότητα που είχαν κι εκείνοι».
Στην τελευταία του ομιλία στη γενική συνέλευση που εξεφώνησε την 1η Οκτωβρίου 2023, μίλησε για τον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ και για τον κεντρικό του ρόλο στην αποκατάσταση του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού και των ευλογιών εντός αυτού.
Η εκκλησιαστική υπηρέτηση του Προέδρου Μπάλλαρντ περιελάμβανε την εποχή που ήταν νεαρός ιεραπόστολος στην Αγγλία, επίσκοπος, πρόεδρος της Ιεραποστολής στο Τορόντο του Καναδά, μέλος της Προεδρίας των Εβδομήκοντα και πάνω από τρεις δεκαετίες ως Απόστολος.
«Δεν θα το έκανα αυτό για τα χρήματα» δήλωσε ο Πρόεδρος Μπάλλαρντ. «Δεν θα μπορούσατε να με προσλάβετε πληρώνοντάς με, για να κάνω αυτό που μου ζητείται να κάνω ως μέλος της Απαρτίας των Δώδεκα. Όμως για τον Κύριο, είναι το μεγαλύτερο προνόμιο που θα μπορούσε ποτέ να δοθεί σε έναν άνθρωπο. Είμαστε μάρτυρες της πραγματικότητος της ζωής και της διακονίας του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Ο Πρόεδρος Μπάλλαρντ έπαιρνε στα σοβαρά αυτή την ευθύνη, είτε ως πρώην πρόεδρος του ιεραποστολικού συμβουλίου της Εκκλησίας (το οποίο περιελάμβανε το έργο για την ανάπτυξη του «Να κηρύττετε το Ευαγγέλιό μου», τον οδηγό διδασκαλίας για όλους τους ιεραποστόλους), με τότε περισσότερους από 50.000 ιεραποστόλους υπό την ευθύνη του, είτε ως πατέρας πέντε θυγατέρων και δύο υιών.
Ειδικός μάρτυς, ξεχωριστός πατέρας
Ο Πρόεδρος Μπάλλαρντ είπε ότι μερικές από τις μεγαλύτερες εμπειρίες του προέρχονταν από τη διδασκαλία των παιδιών του για το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. «Μαθαίνεις να συλλαμβάνεις τις στιγμές διδασκαλίας, και αν είσαι ξύπνιος και σε εγρήγορση, έρχονται, και όταν υπάρχουν αυτές οι στιγμές, είναι κρίμα για κάθε πατέρα να χάσει την ευκαιρία να διδάξει μια αρχή στα παιδιά του».
Μια από αυτές τις στιγμές ήλθε στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν έγινε Απόστολος ο Πρόεδρος Μπάλλαρντ. Ο Κρεγκ, ο μικρότερος υιός του, παραδέχεται ότι ήταν «λίγο πικρόχολος», επειδή ο πατέρας του έλειπε συχνά από το σπίτι σε αναθέσεις. Δεν ήταν εύκολο να μοιράζεται τον άνθρωπο που αποκαλούσε «μπαμπά» με τους Αγίους των Τελευταίων Ημερών σε όλο τον κόσμο. «Όταν ήμουν νέος, δεν το καταλάβαινα» είπε ο Κρεγκ. Ευτυχώς, ο Πρόεδρος Μπάλλαρντ αντελήφθη αυτή την παρανόηση. Αναγνωρίζοντας μια ευκαιρία διδασκαλίας, ο Πρόεδρος Μπάλλαρντ πήρε τον Κρεγκ μαζί του σε μια ανάθεση από την Εκκλησία στην Τόνγκα και τη Σαμόα.
«Όταν αποβιβασθήκαμε από το αεροπλάνο, για πρώτη φορά συνειδητοποίησα πώς τον έβλεπαν οι άλλοι» είπε ο Κρεγκ. «Πολλοί είχαν περπατήσει επί δύο ημέρες για να έλθουν και να δουν έστω για μια στιγμή έναν Απόστολο. Τότε ήταν που μετετράπη από βάρος σε ευλογία για μένα να γνωρίζω αυτό το άτομο από κοντά».
Αυτό ήταν, είπε ο Κρεγκ, μια αντανάκλαση του χαρίσματος του Προέδρου Μπάλλαρντ όχι μόνο να λέει στους ανθρώπους κάτι, αλλά και να τους διδάσκει.
«Δεν έλεγε απλώς: “Λοιπόν, αντιμετώπισέ το”. Ήξερε ότι έπρεπε να το καταλάβω και ότι έπρεπε να αποτελώ μέρος της υποστηρίξεως της κλήσεώς του» είπε ο Κρεγκ. «Ήταν μια σπουδαία εμπειρία για να μάθω και το έχει κάνει αυτό πολλές φορές με μοναδικούς τρόπους. Δεν ήταν μόνο ένας ειδικός μάρτυς – ήταν ένας ξεχωριστός πατέρας».
Μια άλλη στιγμή διδασκαλίας ήλθε όταν η κόρη του, η Τάμμυ, που πήγαινε σχολείο, έπαιζε με φίλους σε ένα αυτοκίνητο που κάπως κύλησε προς τα πίσω, σπάζοντας την πόρτα. Η Τάμμυ είπε ότι τρομοκρατήθηκε, όταν έμαθε ότι το αυτοκίνητο που νόμιζε ότι ήταν του πατέρα της ανήκε στην πραγματικότητα σε κάποιον άλλον. Ο Πρόεδρος Μπάλλαρντ είπε ότι όταν επέστρεψε στο σπίτι και είδε το βλέμμα στο πρόσωπο της κόρης του, ήξερε ότι είχε την απόλυτη προσοχή της. «Της δίδαξα ότι ήταν πολύ πιο πολύτιμη από την Κάντιλακ που είχε διαλύσει και ότι αυτό που συνέβη στη ζωή της και το πόσο πολύτιμη ήταν για μένα ήταν πολύ πιο σημαντικό. Θα μπορούσαμε να επισκευάσουμε το αυτοκίνητο, αλλά αν έκανε κάτι λάθος στη ζωή της, θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να επιδιορθωθεί».
«Θα τον θυμόμαστε ως υπέροχο σύζυγο και σπουδαίο πατέρα» δήλωσε ο Πρόεδρος Νέλσον. «Εδώ ήταν η υψίστη προτεραιότητά του. Μας έδωσε το καλό παράδειγμα σε αυτό, μολονότι είχε πολλές, πολλές απαιτήσεις από τον χρόνο του. Η οικογένειά του ήταν πάντα πρώτη».
Με την πάροδο των ετών, τα παιδιά του Προέδρου Μπάλλαρντ άρχισαν να βασίζονται στην πνευματική του δύναμη. Η εκλιπούσα σύζυγός του, Μπάρμπαρα, είπε: «Όταν ήμασταν στον Καναδά, στην ιεραποστολή μας, ο μικρός μας υιός μόλις ξεκινούσε το νηπιαγωγείο και δεν γνώριζε κανέναν. Ήταν φοβισμένος. Ο σύζυγός μου τον πήγε στο γραφείο, γονάτισε μαζί του και προσευχήθηκε να τον βοηθήσει ο Επουράνιος Πατέρας να βρει φίλους. Έκαναν αυτή την προσευχή μαζί αρκετές ημέρες στη σειρά. Έχει βοηθήσει με αυτόν τον τρόπο αρκετά από τα παιδιά μας, όταν είχαν συγκεκριμένες ανάγκες».
Οι Μπάλλαρντ όχι μόνο προσεύχονταν τακτικά μαζί, αλλά και έπαιζαν μαζί σε οικογενειακές διακοπές όλο περιπέτειες. Ο Πρόεδρος Μπάλλαρντ θυμήθηκε κάποιο ταξίδι που έκαναν στην Καλιφόρνια με ένα από τα πρώτα αυτοκινούμενα σπίτια που βγήκαν από τη γραμμή παραγωγής. «Τους πήγα στην Τσάιναταουν και όλοι στο Σαν Φρανσίσκο κοίταζαν αυτό το μεγάλο πράγμα και το έδειχναν και γελούσαν» έλεγε. «Δεν μπορούσα να βρω μέρος να το σταθμεύσω, οπότε τους άφησα όλους έξω στην Τσάιναταουν και συνέχισα να οδηγώ γύρω από τους λόφους στο Σαν Φρανσίσκο και τελικώς κατέληξα να τους βάλω όλους πάλι μέσα».
Παντρεύεται τον «άγγελό» του, την Μπάρμπαρα
Ο Πρόεδρος Μπάλλαρντ δεν μπορούσε να μιλήσει για την οικογένειά του χωρίς να επαινέσει την Μπάρμπαρα. «Είναι απλώς ένας άγγελος. Είναι τρομερά δύσκολο να ζεις με κάποιον που είναι σχεδόν τέλειος» έλεγε. Γνωρίστηκαν στο “Hello Day Dance” στο Πανεπιστήμιο της Γιούτας. «Δεν ήταν μόνο όμορφη, αλλά είχε και μια σπινθηροβόλο προσωπικότητα. Ήξερα από την αρχή ότι ήθελα να την νυμφευθώ, αλλά εκείνη δεν είχε τα ίδια συναισθήματα. Ήταν λίγο δύσκολο να την πείσω. Αστειεύομαι μαζί της ότι το να την πείσω να συμφωνήσει να με παντρευτεί ήταν η σπουδαιότερη δουλειά πωλήσεων που έκανα ποτέ».
Ο Πρόεδρος Μπάλλαρντ επαινούσε τη Μπάρμπαρα ως μια υπέροχη μητέρα που με την ήρεμη προσέγγισή της έκανε τη ζωή στο σπίτι να μοιάζει περισσότερο με τους ουρανούς. «Και τα επτά παιδιά μας, αν τα έφερνες εδώ μέσα και τα ρωτούσες αν έχουν ακούσει ποτέ τη μητέρα τους να υψώνει τη φωνή της μέσα στους τοίχους του σπιτιού μας, η απάντησή τους θα ήταν όχι· δεν το έκανε ποτέ αυτό. Έχει την ιδιοσυγκρασία να μπορεί να αντιμετωπίσει μια κρίση με πολύ ήρεμο και ήσυχο τρόπο. Είναι γλυκιά, τρυφερή, στοργική, άγρυπνη φρουρός και τα παιδιά της την λατρεύουν. Δεν υπάρχει κανείς στον κόσμο που να μπορεί να συγκριθεί με αυτό που νιώθουν τα παιδιά μας για τη μητέρα τους».
Το δεύτερο παιδί τους, η Χόλλυ, συμφωνεί. Είπε ότι η αγάπη και ο σεβασμός των γονέων της μεταξύ τους επηρέασαν τη συμπεριφορά της ιδίας και των αδελφών της με τρόπο που διαμόρφωσε τη ζωή τους.
«Θεωρήσαμε ότι το καλύτερο μέρος ήταν να γυρίσουμε στο σπίτι και να είμαστε εκεί σε εκείνο το περιβάλλον, επειδή οι γονείς μας ήταν πολύ καλοί μεταξύ τους» είπε. «Έμαθα ότι πρέπει να φέρεσαι σε όλους με σεβασμό. Και ήταν πολύ καλοί στο να το κάνουν αυτό μαζί μας ως παιδιά».
Ο Πρόεδρος Όουκς, ο οποίος εκλήθη στην Απαρτία των Δώδεκα Αποστόλων ένα έτος πριν από τον Πρόεδρο Μπάλλαρντ, είπε ότι «θαύμαζε τόσο πολύ τον τρόπο με τον οποίο ο Πρόεδρος Μπάλλαρντ φερόταν στην αιώνια σύντροφό του, την Μπάρμπαρα. Στην προχωρημένη ηλικία εκείνης και του ιδίου, υπήρξε ένας υποδειγματικός σύζυγος. Τόσο συμπονετικός. Και τόσο ευγενικός».
Η Μπάρμπαρα απεβίωσε την 1η Οκτωβρίου 2018, σε ηλικία 86 ετών. Αντιμετώπισε τη μακρά μάχη με κάποια προβλήματα υγείας, συμπεριλαμβανομένης της νόσου Αλτσχάιμερ, με τη χαρακτηριστική της χάρη και αίσθηση του χιούμορ.
«Πόσο ευγνώμων είμαι που ξέρω πού βρίσκεται η πολύτιμη Μπάρμπαρά μου και ότι θα είμαστε και πάλι μαζί, με την οικογένειά μας, για όλη την αιωνιότητα» είπε σε μια γενική συνέλευση ο Πρόεδρος Μπάλλαρντ πέντε ημέρες μετά τον θάνατο της Μπάρμπαρα.
Μια διακονία ένας-προς-έναν
Τα τρυφερά συναισθήματα του Προέδρου Μπάλλαρντ προς την οικογένειά του απευθύνονταν και στα άτομα που δίδασκε από άμβωνος. Κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας στην γενική συνέλευση τον Απρίλιο του 1980 της Εκκλησίας, κάλεσε τους Αγίους των Τελευταίων Ημερών να του στέλνουν τα ονόματα των ανθρώπων που είχαν ανάγκη. Υποσχέθηκε σε αντάλλαγμα να γράψει σε αυτούς τους ανθρώπους μια επιστολή ενθαρρύνσεως. Εκατοντάδες επιστολές έφτασαν από όλο τον κόσμο. Ο Πρόεδρος Μπάλλαρντ έγραψε τελικά πάνω από 600 προσωπικές επιστολές ενθαρρύνσεως σε ανθρώπους που χρειάζονταν πνευματική βοήθεια. Ένας παραλήπτης έγραψε: «Αισθάνομαι ότι η επιστολή σας ήταν η πραγματική αρχή αυτής της φανταστικής αλλαγής στη ζωή μου και σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου».
«Οφείλουμε να προσεγγίζουμε τον έναν» έλεγε ο Πρόεδρος Μπάλλαρντ. «Οφείλουμε να ψάχνουμε με κάθε δυνατό τρόπο να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον σε αυτό το ταξίδι της θνητότητος. Νομίζω ότι οι άνθρωποι κατά βάθος είναι κατά βάση καλοί, και νομίζω ότι θέλουν να μάθουν ποια είναι η αλήθεια, αλλά δεν ξέρουν πού να την βρουν. Ρωτούν: “Ποιος είμαι; Από πού ήλθα; Γιατί είμαι εδώ; Πού πηγαίνω; Πού οδηγούν όλα αυτά; Πού με πηγαίνει αυτό;”»
Ο Πρόεδρος Μπάλλαρντ έγραψε για να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα στο βιβλίο “Our Search for Happiness” [«Η αναζήτησή μας για ευτυχία»] (1993), το οποίο βοήθησε στη διδασκαλία άλλων για την Εκκλησία και τον σκοπό της ζωής τους. Ο συγγραφικός βίος του Προέδρου Μπάλλαρντ περιλαμβάνει επίσης το βιβλίο “Counseling with Our Councils” [«Συμβουλευτική με τα συμβούλιά μας»] (1997), το οποίο χρησιμοποιείται από πολλούς τοπικούς ηγέτες σε όλη την Εκκλησία.
Μέσα από όλες τις εμπειρίες του ως συζύγου, πατέρα και Αποστόλου, ο Πρόεδρος Μπάλλαρντ προσέβλεπε στον Ιησού Χριστό για έμπνευση και διαβεβαίωση σε όλα τα πράγματα. Μάλιστα, συχνά κουβαλούσε στην τσέπη του πέτου του μια μικρή απεικόνιση του Σωτήρος για ενθάρρυνση κατά τις δύσκολες ημέρες.
«Κάθε φορά που αποθαρρυνόταν, την έβγαζε και κοίταζε [την απεικόνιση του Ιησού Χριστού] και σκεπτόταν: “Μπορώ να το κάνω αυτό. Μπορώ να κάνω τα πάντα γι’ Αυτόν”» είπε η Χόλλυ.
Ο Πρόεδρος Μπάλλαρντ γνώρισε ότι το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού αποτελεί άγκυρα σε έναν κόσμο μεταβαλλόμενων αξιών. «Έχω την ισχυρά πεποίθηση ότι όσοι είναι πραγματικά αγκυροβολημένοι στην πίστη τους στην Αποκατάσταση του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού και στην αποστολή του Προφήτη Τζόζεφ και στις αποκαλύψεις που έχουν έλθει στην Εκκλησία μέσω αυτού, οι οποίες επιβεβαιώνουν και διακηρύσσουν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού και ότι το Ευαγγέλιο βρίσκεται επάνω στη Γη, θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν ό,τι τους δίδει η ζωή».
