Η πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό και η προσωπική σχέση με Αυτόν έχουν τεράστια σημασία στη ζωή μας. Στο τέταρτο Άρθρο της Πίστης διαβάζουμε ότι η «Πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό» είναι μία από τις βασικές αρχές του Ευαγγελίου[1]. Συχνά μιλάμε για αυτή τη βασική αρχή, αναφέροντας μόνο τη λέξη «πίστη». Πράγματι η πίστη δεν βρίσκεται απομονωμένη εδώ, αλλά κατευθύνεται προς τον Ιησού Χριστό και την προσωπική μαρτυρία μας ότι Αυτός είναι για καθέναν από εμάς ο Σωτήρας και ο Λυτρωτής μας. Η πίστη στον Χριστό μάς δίνει χαρά, ελπίδα και εμπιστοσύνη, καθώς επίσης και τη «δύναμη που μας στηρίζει σε κάθε σημαντικό γεγονός της ζωής μας»[2]. Ωστόσο, μερικές φορές δοκιμάζεται η πίστη ακόμη και του πιο δυνατού μαθητή του Κυρίου. Δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει αυτό, αλλά θα πρέπει να το λαμβάνουμε ως κίνητρο.
Όλοι γνωρίζουμε το περιστατικό με τον Απόστολο Θωμά. Οι μαθητές στους οποίους εμφανίστηκε ο Κύριος μετά την Ανάστασή του, είπαν στον Θωμά: «Είδαμε τον Κύριο». Ο Θωμάς, ο οποίος δεν ήταν παρών, απάντησε: «Αν δεν δω στα χέρια του το σημάδι των καρφιών, και δεν βάλω το δάχτυλό μου στο σημάδι των καρφιών, και δεν βάλω το χέρι στην πλευρά του, δεν θα πιστέψω». Οκτώ ημέρες αργότερα, ο Κύριος εμφανίστηκε ξανά στους Αποστόλους και είπε στον Θωμά, ο οποίος ήταν παρών αυτή τη φορά: «Φέρε εδώ το δάχτυλό σου και δες τα χέρια μου· και φέρε το χέρι σου και βάλε στην πλευρά μου· και μη γίνεσαι άπιστος, αλλά πιστός». Ο Θωμάς συγκλονίστηκε και μπόρεσε μόνο να πει: «Ο Κύριος, και ο Θεός μου» – στο οποίο ο Ιησούς αποκρίθηκε με τα περίφημα λόγια: «επειδή με είδες, πίστεψες· μακάριοι όσοι δεν είδαν, και πίστεψαν» [3].
Όταν ακούμε αυτή την ιστορία ίσως αναρωτιόμαστε για τον Θωμά και γιατί η πίστη του φάνηκε «λιγοστή». Ήταν Απόστολος και είχε συνοδεύσει τον Χριστό, είδε πολλά θαύματα και σίγουρα είχε μία σταθερή μαρτυρία για τις διδασκαλίες του Κυρίου. Αλλά αυτό που βίωσε ο Θωμάς δεν απέχει και τόσο πολύ από τις προκλήσεις που συναντά ο καθένας από εμάς σε έναν κόσμο στον οποίο όλο και συχνότερα το καθετί τίθεται υπό αμφισβήτηση.
Ακριβώς όπως ένα νεαρό μέλος που μεγάλωσε στην Εκκλησία, ενσωμάτωσε τις αρχές του Ευαγγελίου από την παιδική ηλικία και τις ακολούθησε, κι όμως, κάποια στιγμή έφτασε στο σημείο όπου δεν ήταν πλέον βέβαιος για τη δική του μαρτυρία. Οι εμπειρίες του από το Ευαγγέλιο στηρίζονταν –όπως ίσως και του Θωμά– κυρίως σε μία διανοητική κατανόηση των διδασκαλιών και των αρχών ή των παραδόσεων, τις οποίες μεγαλώνοντας είχε μάθει να αγαπά, και όχι σε μία αμετάβλητη ψυχική εμπειρία. Στη συνέχεια, όταν σκόνταψε σε θέματα διδασκαλίας ή ιστορίας που δεν μπορούσε να καταλάβει αμέσως, η πίστη του κλονίστηκε. Το νεαρό μέλος με ρώτησε σε μία προσωπική συνέντευξη, αναστατωμένος, πώς θα μπορούσε να αναπτύξει πραγματική πίστη στον Χριστό. Θέλω να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση σε εσάς, όπως την απάντησα σε αυτό το νεαρό μέλος. Υπάρχει ένα πρότυπο που ο Κύριος αποκάλυψε στις γραφές, μέσω των προφητών Του[4]. Αυτό το πρότυπο μπορεί να εφαρμοστεί από τον καθέναν από μας: από αυτόν που αμφιβάλλει ή αναζητά, όπως και από αυτόν που δοκιμάζεται ή απλά θέλει να καλλιεργήσει την πίστη του στον Κύριο Ιησού Χριστό με διαρκή τρόπο.
Το πρότυπο βρίσκεται, για παράδειγμα, στην υπέροχη ιστορία της μεταστροφής του Ενώς. Τι βήματα έκανε ο Ενώς: (1) Ο Ενώς άκουσε τις αλήθειες του Ευαγγελίου από τον πατέρα του, προσπάθησε να καταλάβει, και άφησε αυτά που είχε πει ο πατέρας του να βυθιστούν «βαθιά μέσα στην καρδιά [του]»[5]. (2) Ο Ενώς υπάκουε στις εντολές του Θεού, πράγμα που τον κατέστησε δεκτικό προς το Άγιο Πνεύμα. (3) Η ψυχή του Ενώς «πεινούσε»[6] . Είχε μεγάλη επιθυμία να ανακαλύψει από μόνος του αν αυτό που είχε μάθει ήταν αληθινό. (4) Ο Ενώς πήγε στην πηγή όλης της αλήθειας: «Γονάτισα λοιπόν εμπρός στον Πλάστη μου και αναφώνησα προς αυτόν με θερμότατη προσευχή και ικεσία για την ψυχή μου. Και κατά τη διάρκεια όλης της ημέρας αναφωνούσα προς αυτόν. Μάλιστα, και όταν ήλθε η νύχτα, ακόμη ύψωνα τη φωνή μου προς τα ύψη ώστε έφτασε στους ουρανούς»[7]. Δεν ήταν εύκολο για τον Ενώς. Ο Ενώς περιγράφει αυτή την εμπειρία ως «πάλη . . .ενώπιον του Θεού»[8]. Αλλά η προσπάθεια αξίζει τον κόπο – η προσωπική επιβεβαίωση ήρθε στην καρδιά του.
Ο καθένας από εμάς πρέπει να επιδιώξει αυτόν τον πνευματικό αγώνα στο μονοπάτι της ιδιότητας του μαθητή προς την αληθινή πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό – δυστυχώς, δεν υπάρχει συντόμευση. Για πολλούς από εμάς η πορεία αυτή συνδέεται με σοβαρές προσωπικές κρίσεις ή δοκιμασίες. Άλλοι έχουν ιδιαίτερες πνευματικές εμπειρίες στον ναό, στη συγκέντρωση μεταλήψεως, στην προσευχή ή κατά τη μελέτη των Αγίων Γραφών – αλλά ο καθένας από εμάς πρέπει να επιδιώξει ενεργά αυτές τις προσωπικές εμπειρίες. Όλο αυτό απαιτεί χρόνο και μερικές φορές συνδέεται με μία μακρά περίοδο δίψας και είναι πνευματικά επίπονο – «Όμως αν καλλιεργήσετε το λόγο, μάλιστα, αν καλλιεργήσετε το δέντρο καθώς αρχίζει να αναπτύσσεται, με την πίστη σας, με μεγάλη επιμέλεια και υπομονή, προσδοκώντας τον καρπό του, θα ριζώσει. Και ιδέστε, θα είναι ένα δέντρο που θα βλαστήσει προς ζωή αιώνια»[9].
Η αληθινή πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό απαιτεί συνεχή «ζήλο και υπομονή», «συντετριμμένη καρδιά και μεταμελημένο πνεύμα»[10] και τη δική μας πνευματική πάλη ενώπιον του Θεού. Αλλά μπορώ να καταθέσω μαρτυρία γεμάτη αγάπη προς εσάς, πως όταν περπατήσετε αυτό το μονοπάτι θα ανταμειφθείτε. Η χαρά και η ασφάλεια που έπονται είναι υπέροχες και απεριόριστες. «Δεν κερδίζουμε ασφάλεια μέσα από ανεξάντλητα πλούτη αλλά μέσα από ανεξάντλητη πίστη»[11]. Αν ζητήσουμε γεμάτοι πίστη να μάθουμε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Λυτρωτής μας, θα έρθει μία απολύτως προσωπική απάντηση, «[η οποία] είναι πολυτιμότατ[η], [η οποία] είναι γλυκ[ιά] υπεράνω κάθε τι γλυκού, και [η οποία] είναι λευκ[ή] υπεράνω κάθε τι λευκού, μάλιστα, και αγν[ή] υπεράνω κάθε τι αγνού, και θα φάτε από τον καρπό αυτό μέχρις ότου χορτάσετε, ώστε να μην πεινάσετε πια, ούτε να διψάσετε»[12]. «Αυτές οι προσωπικές ψυχικές εμπειρίες είναι η αδιάσειστη πηγή της διαρκούς πίστης στον Κύριο Ιησού Χριστό»[13].
[1] Άρθρα της Πίστης 1:4
[2] Ντάλλιν Όουκς, Γενική Συνέλευση, Άνοιξη 1994. Βλέπε, επίσης, Mορόνι 7:33
[3] Κατά Ιωάννην 20:25-29
[4] Βλέπε, επίσης, π.χ. προς Ρωμαίους 10:14-17, Νεφί Γ΄ 18:20, Mορόνι 10:3-5, Νεφί Β΄ 31:20. Βλέπε, επίσης, Ράσσελ Νέλσον «Αποκάλυψη για την Εκκλησία, αποκάλυψη για τη ζωή μας», Λιαχόνα, Mάιος 2018, σελ. 93
[5] Eνώς 1:3
[6] Eνώς 1:4
[7] Αυτόθι
[8] Eνώς 1:2
[9] Άλμα 32:41
[10] Νεφί Β΄ 2:7
[11] Διδασκαλίες του Σπένσερ Κίμπαλ, επιμέλεια υπό Έντουαρντ Κίμπαλ, σελ. 72-73
[12] Άλμα 32:42
[13] Βλέπε επίσης, Ράσσελ Νέλσον «Αποκάλυψη για την Εκκλησία, αποκάλυψη για τη ζωή μας»