Όταν ήμουν ιεραπόστολος έμαθα για πρώτη φορά πώς ήταν να νιώθω το Άγιο Πνεύμα με σιγουριά. Δεν είναι ότι δεν είχα νιώσει το Πνεύμα στο παρελθόν, απλά δεν ήξερα ότι το ένιωθα. Ακόμη και πριν προσχωρήσω στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, θυμάμαι ότι είχα επιρροές από το Άγιο Πνεύμα στη ζωή μου. Το Πνεύμα προσπάθησε να με επηρεάσει μέσω συναισθημάτων που φαίνονταν να σχετίζονται με άλλους γνώριμους τρόπους, όπως η συνείδησή μου. Παρόλο που με έκαναν να νιώθω με παρόμοιο τρόπο, μπορούσα να διακρίνω ότι τα συναισθήματα του Πνεύματος δεν ήταν η συνείδησή μου, αλλά, όπως η συνείδησή μου, τα συναισθήματα από το Πνεύμα μπορούσαν να είναι πολύ ανεπαίσθητα και να επισκιάζονται εύκολα από άλλα συναισθήματα.
Αν και δεν ήξερα τότε πολλά σχετικά με τα συναισθήματα του Πνεύματος, είχα αρχίσει να τα εμπιστεύομαι όταν έρχονταν. Θυμάμαι εκείνα τα συναισθήματα που με βοήθησαν να αποφασίσω να προσχωρήσω στην Εκκλησία και μου έδωσαν ενέργεια για να υπηρετήσω τους γύρω μου, ενθάρρυνση για να μετανοήσω και ενθουσιασμό, καθώς μάθαινα την αλήθεια και αναγνώριζα την καλοσύνη στη ζωή. Αυτά τα συναισθήματα με διαβεβαίωσαν ότι το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού με έκανε ευτυχισμένο με έναν πολύ καθοριστικό τρόπο και ήθελα να είναι μέρος της ζωής μου και της ζωής εκείνων που αγαπούσα.
Επειδή ειλικρινά δεν μπορούσα να περιγράψω τα συναισθήματά μου σαν να «φλέγεται ο κόλπος [μου] μέσα [μου]»1 και δεν ένιωθα ότι αυτά τα ανεπαίσθητα συναισθήματα στην καρδιά μου ταίριαζαν με τις ένθερμες, επιτακτικές δηλώσεις που άκουγα από πολλούς αγίους στις συγκεντρώσεις νηστείας και μαρτυρίας, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν είχα λάβει την υπεσχημένη βεβαιότητα που θα ερχόταν από τους ουρανούς. Όσο περισσότερο συνέκρινα τον εαυτό μου με τους άλλους, τόσο μικρότερη φαινόταν να είναι η εμπειρία μου. Παρόλο που ήμουν ευγνώμων που είχα αυτά τα αξιόπιστα, καθοδηγητικά συναισθήματα, δεν είχα αναπτύξει την πεποίθηση ότι εκείνα τα ανεπαίσθητα συναισθήματα ήταν τα υπεσχημένα συναισθήματα του Αγίου Πνεύματος.
Ως ιεραπόστολος, έπαιρνα σχεδόν καθημερινά μαθήματα από άλλους, των οποίων η ζωή ήταν συνυφασμένη με την καθοδήγηση του Πνεύματος. Και τότε τα γραπτά του Παύλου μού έδωσαν την απαραίτητη σαφήνεια. Συνειδητοποίησα ότι όταν ο Παύλος μίλησε για τον «καρπό του Πνεύματος», μιλούσε για το μέρος του Πνεύματος που βιώνουμε – στο τέλος, όταν δοκιμάζουμε τον καρπό. Προσπαθούσε να εξηγήσει ποια ήταν η γεύση των συναισθημάτων του Πνεύματος, όπως εκείνος την καταλάβαινε. Δίδαξε ότι «…ο καρπός, όμως, του Πνεύματος είναι: Αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια…»2. Δεν θα μπορούσα να περιγράψω τη γεύση ενός καρπού χρησιμοποιώντας μία ή δύο λέξεις. Έτσι ήταν με την περιγραφή του Παύλου για τον καρπό του Πνεύματος, που περιέγραψε την ποικιλία των «γεύσεων» που αισθάνθηκε όταν ένιωσε το Πνεύμα του Κυρίου. Ήταν γεύσεις που υπήρχαν και στα δικά μου συναισθήματα. Αυτό μου έδωσε σιγουριά, κατανόηση και εμπιστοσύνη. Αν ο Παύλος είχε λάβει καθοδήγηση από το Πνεύμα, έτσι είχα κι εγώ!
Η εμπειρία μου με τον καρπό του Πνεύματος μπορεί να είχε άλλη γεύση σε σχέση με τις εμπειρίες που είχαν άλλοι, αλλά και οι δύο ήταν έγκυρες. Δεν γευόμουν εγώ ώστε να μπορούν να απολαύσουν άλλοι και οι δικές τους εμπειρίες δεν ήταν για μένα. Όλοι γευόμαστε για δικό μας όφελος και για δική μας καθοδήγηση.
Από τότε, προσπαθώ να εμψυχώνομαι και να ακολουθώ προσεκτικά αυτά τα ευχάριστα, καθοδηγητικά συναισθήματα από το Πνεύμα. Με βοηθούν να παραμένω πάντα στα πιο ευτυχισμένα μονοπάτια3 της ζωής. Η εμπειρία μου επιβεβαιώνει ότι όταν φαίνεται σαν να έχουμε αισθανθεί έστω και κάτι ελάχιστο που μας προετοιμάζει να το ακολουθήσουμε, αυτό είναι αρκετό και τότε μπορούμε να επιλέξουμε να το ακολουθήσουμε!
Προσπαθώντας να αντλήσουμε περισσότερη θεία καθοδήγηση στη ζωή μας, μπορούμε να εξετάσουμε περαιτέρω την διορατική ανάλυση του Προέδρου Νέλσον ότι «τίποτα δεν ανοίγει τους ουρανούς όσο ο συνδυασμός μεγάλης αγνότητας, ακριβούς υπακοής, ειλικρινούς αναζήτησης, καθημερινής σπουδής των λόγων του Χριστού μέσα από το Βιβλίο του Μόρμον και συστηματικής αφιέρωσης χρόνου για το έργο Ναού και Οικογενειακής Ιστορίας»4.
Υποσημειώσεις:
Διδαχή και Διαθήκες 9:8
2 Προς Γαλάτες 5:22-3
3 Προς Εφεσίους 5:9 – Ο Παύλος επιβεβαίωσε επίσης όταν δίδαξε στους Εφεσίους ότι «…ο καρπός του Πνεύματος είναι με κάθε αγαθοσύνη και δικαιοσύνη και αλήθεια».
4 «Αποκάλυψη για την Εκκλησία, αποκάλυψη για τη ζωή μας» - Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον, Γενική Συνέλευση Απριλίου 2018
