Τα τελευταία χρόνια, πολλοί άνθρωποι έχουν εκτοπισθεί λόγω πολέμου, διωγμού ή φυσικής καταστροφής. Συχνά αναγκάζονται να φύγουν από το σπίτι τους ξαφνικά, χωρίς χρόνο ή μέσα για να πάρουν τα υπάρχοντά τους.
Η είσοδός τους σε μία άλλη χώρα, άστεγοι και συχνά πάμπτωχοι, είναι μια τρομακτική, μοναχική εμπειρία. Σύμφωνα με τον Κεντ Μίλλερ, έναν εθελοντή της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών στο Friendship Centre [Κέντρο Φιλίας] του Πέκαμ (νοτιοανατολικό Λονδίνο): «Τα δύο πράγματα που χρειάζονται περισσότερο, εκτός από τη δουλειά, είναι την ειλικρινή φιλία και την ικανότητα να μιλούν Αγγλικά».
Σύγχρονη γραφή μας νουθετεί να «βο[ηθούμε] τους αδύναμους, να σ[ηκώνουμε] τα χέρια που κρέμονται προς τα κάτω και [να] εν[ισχύουμε] τα τρεμάμενα γόνατα». (Διδαχή και Διαθήκες 81:5). Τα Friendship Centres [Κέντρα Φιλίας] που οργανώνονται από Φιλανθρωπικά Έργα Αγίων των Τελευταίων Ημερών, το ανθρωπιστικό τμήμα της Εκκλησίας, προσφέρουν στους πρόσφυγες ένα μέρος να γνωρίσουν νέους φίλους, να εργαστούν για την κοινωνική ενσωμάτωση, να αποκτήσουν νέες δεξιότητες και να κερδίσουν μία αίσθηση κοινότητας. Σε συνεργασία με άλλες φιλανθρωπικές οργανώσεις, την τοπική κυβέρνηση και μη κυβερνητικές υπηρεσίες βοηθούν στην κάλυψη των αναγκών πολλών προσφύγων και μεταναστών που εισέρχονται στην Ευρώπη.
Το πρώτο από αυτά άνοιξε τον Φεβρουάριο του 2018 στην Αθήνα στην Ελλάδα. Προσφέρθηκαν μαθήματα Ελληνικών, Αγγλικών, μαγειρικής, τέχνης και μουσικής, μαζί με καθοδήγηση σε δεξιότητες ενδυνάμωσης.
Σε συνεργασία με την Επισκοπική Εκκλησία, το Friendship Centre [Κέντρο Φιλίας] της Ρώμης άνοιξε τον Μάιο του 2018, υπηρετώντας 25 πρόσφυγες την εβδομάδα. Μέχρι τον Μάρτιο του 2019 είχαν περίπου 500 παρευρισκομένους εβδομαδιαίως. Προσφέρθηκαν μαθήματα γλωσσών στα Ιταλικά, Αγγλικά και Γαλλικά, καθώς επίσης και μαθήματα εκπαιδευτικών δεξιοτήτων ζωής και εργασίας.
Τα κέντρα στελεχώθηκαν από τοπικούς και διεθνείς εθελοντές. Προσφέρθηκαν επίσης νομικές συμβουλές και βοήθεια με έγγραφα.
Κέντρα άνοιξαν ομοίως στο Πέκαμ και στο Γουέμπλεϊ (δυτικό Λονδίνο) της Αγγλίας. Μαθήματα προσφέρθηκαν στο English Connect (EC), σε βασικές δεξιότητες υπολογιστών, επαγγελματική κατάρτιση και συμβουλές απασχόλησης. Προσφέρθηκε εβδομαδιαία διδασκαλία για παιδιά σχολικής ηλικίας.
Τα κέντρα έκλεισαν στις αρχές του περασμένου έτους λόγω της πανδημίας Covid. Διαδικτυακά μαθήματα διδάσκονται τώρα από εθελοντές για τα κέντρα στο Ηνωμένο Βασίλειο από το σπίτι τους. Μαθητές παρακολουθούν από όλο τον κόσμο. Ο Νέλσον Χέιφεν, ο οποίος επέβλεψε το κέντρο του Γουέμπλεϊ, έχει δει να γίνονται «φίλοι μεταξύ τους και με τους εκπαιδευτές τους καθώς όλοι μαθαίνουν μαζί».
Η Πέγκυ Πάουελ, μία εκπαιδεύτρια στο κέντρο του Πέκαμ, σκέφτηκε να βοηθήσει την Κάθριν να μάθει και να θέσει στόχους καριέρας. Ήταν ευτυχής που είδε την Κάθριν να ξεκινά μια δουλειά ως προσωρινή βοηθός διδασκαλίας. «Όταν ξεκίνησε το μάθημα μας EC, εργαζόταν στην Αγγλία ως καθαρίστρια για δύο χρόνια».
Στο Ιακώβου 1:27 διαβάζουμε ότι «θρησκεία καθαρή… είναι τούτη: Nα επισκέπτεται τους ορφανούς και τις χήρες στη θλίψη τους, και να τηρεί τον εαυτό του αμόλυντον από τον κόσμο». Η αλλαγή της ζωής των προσφύγων μέσω της αυθεντικής υπηρέτησης είναι η ουσία αυτών των κέντρων. Η ζωή που άλλαξε των εθελοντών είναι το υποπροϊόν αυτής της υπηρέτησης. Η Γκέιλεν Μπίκμορ, μία άλλη εκπαιδεύτρια σκέφθηκε το εξής: «Η διδασκαλία εδώ με έχει ευλογήσει με περισσότερους τρόπους από όσους μπορώ να σας πω».