Ο Ιούλιος και ο Αύγουστος είναι μήνες με μεγάλη ιστορική σημασία για τον Ελληνισμό και για την Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Ο Ιούλιος και ο Αύγουστος είναι ο μήνες που ξυπνούν μνήμες εφιαλτικές για τον Ελληνισμό της Κύπρου και όχι μόνο. Η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 εναντίον του Μακαρίου, Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, εισέβαλλε στο νησί πέντε ημέρες αργότερα, στις 20 Ιουλίου 1974.
Οι συνέπειες της εισβολής ήταν τρομερές. Εκτός από την απώλεια πολλών ζωών, υπήρξε επίσης μια μεγάλη απώλεια των σπιτιών και περιουσιών. Το τραγικότερο όλων όμως ήταν άλλο. Η Κύπρος, στην τρισχιλιετή ιστορία της, γνώρισε πολλούς κατακτητές. Όμως ο γηγενής πληθυσμός παρέμενε πάντοτε στις εστίες του. Το 1974 αντίθετα, είχε σαν αποτέλεσμα τον ξεριζωμό 180000 Ελληνοκυπρίων από τις πανάρχαιες εστίες τους.
Τον Αύγουστο επίσης του 1922, ολοκληρώθηκε η τραγική αποτυχία της Μικρασιατικής εκστρατείας με την ολοσχερή καταστροφή της πόλης της Σμύρνης από πυρκαγιά, το θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων και τον ξεριζωμό πάνω από δύο εκατομμυρίων από τις πατρογονικές εστίες τους. Οι τελευταίοι, κυνηγημένοι και καταδιωγμένοι, πέρασαν στην Ελλάδα. Παρόλες τις κακουχίες και δυστυχίες, οι πρόσφυγες αυτοί κατάφεραν με τον καιρό να φτιάξουν ξανά τη ζωή τους και συνέβαλαν τα μέγιστα στην ανόρθωση της Ελληνικής οικονομίας και στη γενικότερη πρόοδο της χώρας σε όλους τους τομείς.
Ο Ιούλιος και ο Αύγουστος όμως είναι και μήνες που ξυπνούν τραγικές μνήμες και στα μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Ήταν εκείνο το καλοκαίρι του 1847, που οι πρωτοπόροι της Εκκλησίας εγκαταστάθηκαν στη Γιούτα, αφού υπέμειναν μεγάλες διώξεις και πράξεις βίας στα χέρια των όχλων σε άλλα μέρη.
Στις 21 Ιουλίου 1847, ο Όρσον Πρατ και ο Έραστος Σνόου, ανήκαν στην πρώτη ομάδα Μορμόνων που είχε ξεκινήσει από τη Ναβού του Ιλινόι με προορισμό τα δυτικά, έξω από τα τότε σύνορα των ΗΠΑ. Μετά από αφάνταστες στερήσεις και κακουχίες, έφτασαν σε αυτό που σήμερα ονομάζουμε Κοιλάδα του Σωλτ Λέηκ (Salt Lake Valley). Αντίκρυσαν πανύψηλο χορτάρι, εύφορη γη για καλλιέργεια και πολλά μικρά ποτάμια που έρρεαν μέσα στην κοιλάδα. Τρείς μέρες αργότερα, ο Μπρίγκαμ Γιάνγκ οδηγήθηκε στην άκρη ενός φαραγγιού που ανοιγόταν προς την κοιλάδα. Μόλις αντίκρυσε το σκηνικό, έδωσε την προφητική του ευλογία: «Αρκετά προχωρήσαμε. Αυτό είναι το κατάλληλο μέρος.»
Και οι υπόλοιποι Άγιοι, καθώς ξεπρόβαλλαν από τα γύρω βουνά αντίκρυζαν με ανείπωτη χαρά τη δική τους γη της επαγγελίας! Αυτή η κοιλάδα, με την Αλμυρή Λίμνη της να λαμπυρίζει κάτω από τον ήλιο, ήταν το αντικείμενο ονείρου και προφητείας, η γη την οποία χιλιάδες είχαν ονειρευτεί. Ήταν το καταφύγιό τους, όπου μπορούσαν πλέον ελεύθεροι και χωρίς διωγμούς να ευημερήσουν στην καρδιά των Βραχωδών Ορέων. Πριν το τέλος εκείνου του καλοκαιριού, περίπου 2000 μέλη της Εκκλησίας οργάνωσαν τον Πάσσαλο του Σωλτ Λέηκ.