Όταν δεχόμαστε τον Ιησού Χριστό ως Σωτήρα μας, επιζητούμε να μάθουμε για Αυτόν και να ακολουθήσουμε το παράδειγμά Του, ελπίζοντας πως έτσι θα αναπτύξουμε κι εμείς τον χαρακτήρα και τα γνωρίσματά Του. Πιστεύουμε πως αφού αναπτύξουμε πίστη σε Αυτόν και στην εξιλεωτική θυσία Του, θα επέλθουν κάποια φυσιολογικά επακόλουθα: θα επιθυμήσουμε να αλλάξουμε τη ζωή μας μέσω της μετάνοιας, η θέληση και η καρδιά μας θα στραφεί προς τον Κύριο και θα δεχθούμε να συνάψουμε μαζί Του διαθήκες μέσω διατάξεων.
Ο Κύριος απεκάλυψε πως εκείνοι που «…πράγματι φανερώνουν με τα έργα τους ότι έχουν λάβει το Πνεύμα του Χριστού μέχρι την άφεση των αμαρτιών τους, αυτοί να γίνονται δεκτοί στην εκκλησία με βάφτισμα» [i].
Μετά το βάπτισμα, επικυρωνόμαστε ως μέλη της Εκκλησίας με χειροθεσία με τη δύναμη και εξουσία της ιεροσύνης. Το επόμενο βήμα στην πνευματική μας ανάπτυξη θα είναι να λάβουμε άλλες σωτήριες διατάξεις στον άγιο ναό. Κάτω από κανονικές συνθήκες, οι διατάξεις του βαπτίσματος, της επικύρωσης, της προικοδότησης και της επισφράγισης μπορούν να εκτελεστούν μόνο μία φορά για τον καθένα. Αργότερα, θα συνεχίσουμε να μαθαίνουμε από αυτές τις διατάξεις καθώς τις τελούμε δι’ αντιπροσώπου για λογαριασμό θανόντων ατόμων.
Ο Κύριος πρόσφερε έναν τρόπο ώστε εμείς, τα τέκνα Του, να μπορούμε να συμμετάσχουμε συνεχώς και ατομικά σε μία διάταξη, αυτή της μετάληψης.
Το πρότυπο που τέθηκε από τον Σωτήρα είναι πως η Εκκλησία Του πρέπει να συγκεντρώνεται την Ημέρα του Κυρίου για να μεταλαμβάνει «…σε ανάμνηση του Ιησού Χριστού»[ii] και «για να νηστεύει και να προσεύχεται, και να μιλούν μεταξύ τους σχετικά με την ευημερία της ψυχής τους» [iii].
Με την άπειρη σοφία Του, μας έδωσε την ευκαιρία να κάνουμε μία παύση από την καθημερινή έντονη ζωή, ώστε να σταματούν όλες οι ανησυχίες και οι έγνοιες. Καθώς αφήνουμε πίσω μας τον κόσμο, είμαστε ικανοί να ανανεώσουμε τη διαθήκη του βαπτίσματος μέσω της διάταξης της μετάληψης. Ο Κύριος υπόσχεται σε αυτή την διάταξη πως καθώς λαμβάνουν τη μετάληψη, εκείνοι που είναι πρόθυμοι να πάρουν επάνω τους το όνομά Του και να τηρούν τις εντολές Του «θα έχουν πάντοτε το Πνεύμα του μαζί τους» [iv].
Ως άτομα και ως οικογένειες θα ωφελούμασταν πολύ αν κάθε εβδομάδα προετοιμαζόμασταν με επιμέλεια και ταπεινοφροσύνη να λάβουμε τη μετάληψη. Προετοιμαζόμαστε καθημερινά για αυτή τη διάταξη όταν επιδιώκουμε να ζήσουμε «…με χρηστότητα κάθε ημέρα και πάντοτε» [v]. Για παράδειγμα, μελετώντας τις γραφές, προσευχόμενοι κατ’ ιδίαν και με τις οικογένειές μας. Επιπλέον, αν σχεδιάζουμε δραστηριότητες το Σάββατο ώστε να μπορούμε να πάμε νωρίς για ύπνο για να ξυπνήσουμε την Κυριακή με ευγνωμοσύνη, καλή διάθεση και ευτυχία, τότε θα είμαστε έτοιμοι να λάβουμε τη μετάληψη και να ακούσουμε τις ομιλίες, που θα μας «…θρέψουν με τον καλό λόγο του Θεού» [vi]. Στη συνέχεια θα μπορέσει να μεγαλώσει και να βαθύνει η σχέση μας με τον Σωτήρα και να αυξηθεί η γνώση μας για Αυτόν.
Σε αυτό το σημείο, είναι σημαντικό να τονίσουμε τον παραλληλισμό μεταξύ της ιερότητας του ναού και της ιερότητας της Ημέρας του Κυρίου. Όταν ετοιμαζόμαστε να επισκεφθούμε τον ναό, διαθέτουμε αρκετό χρόνο για την προετοιμασία μας. Όχι μόνο ντυνόμαστε με ενδύματα που δείχνουν σεβασμό και ευλάβεια για τον ναό και για αυτό που αντιπροσωπεύει, αλλά ενόσω βρισκόμαστε μέσα ή στον περιβάλλοντα χώρο, συμπεριφερόμαστε αναλόγως. Ψιθυρίζουμε και διδάσκουμε τα παιδιά μας πως σε αυτόν τον χώρο δείχνουμε τον υπέρτατο σεβασμό. Καθώς καθαγιάζουμε την Ημέρα του Κυρίου, όταν συμπεριφερόμαστε με ευλάβεια και σεβασμό κατά τη διάρκεια των συγκεντρώσεων της Κυριακής και όλη την υπόλοιπη ημέρα, αναπτύσσουμε την ιερότητα και τη θεία φύση που βρίσκουμε στον Επουράνιο Πατέρα μας, «…αναπαύθηκε την έβδομη ημέρα από όλα τα έργα του… Και ο Θεός ευλόγησε την έβδομη ημέρα και την αγίασε» [vii].
Εάν δοκιμάσουμε την αρετή του λόγου του Θεού, τότε όχι μόνο θα αφθονεί η γνώση μας για τον Χριστό, αλλά και η μαρτυρία μας για την αλήθεια του δεν θα στηρίζεται αποκλειστικά στην πίστη, θα στηρίζεται
[1] Δ&Δ 20:37
2 Μορόνι 6:6
3 Mορόνι 6: 5
4 Δ&Δ 20:77, Κατά Ιωάννην 14:16
5 Δ&Δ 59:11
6 Mορόνι 6:4
7 Γένεση 2:2-3