«Και ιδού, σας λέω αυτά τα πράγματα για να μάθετε σοφία· για να μάθετε ότι όταν είστε στην υπηρεσία των συνανθρώπων σας είστε απλώς στην υπηρεσία του Θεού σας» (Μωσία 2:17).
Παγκοσμίως, οι άνθρωποι έχουν υποστεί μεγάλες απώλειες κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Πιστά μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών δεν αποτελούν εξαίρεση. Η συντροφιά είναι μία από αυτές τις μεγάλες απώλειες. Η αποφυγή κοινωνικών επαφών έρχεται σε διένεξη με τη δυνατότητα να δούμε φίλους, οικογένεια και γείτονες τόσο συχνά όσο πριν. Αυτό το ζήτημα είναι επιβλαβές για τα μέλη τόσο τα νεαρά όσο και τα ηλικιωμένα. Επιζητώντας μία λύση, άρχισε το Σχέδιο Συνδέσμου Γενεών.
Η Κάντις ΜακΆλλιστερ είναι η πρόεδρος της Ανακουφιστικής Εταιρείας [γυναικείας οργανώσεως] στο εκκλησίασμα Νέων Ενηλίκων στη Μπριτάννια του Λονδίνου, στο Ηνωμένο Βασίλειο. Μεσούσης της πανδημίας, εκείνη και η ομάδα γυναικών εκκίνησαν να βρουν μία λύση στην κατάσταση απομονώσεώς τους. Λέει: «Το Λονδίνο είναι μία άκρως μοναχική πόλη… μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να βρεις σύνδεση με άλλους». Η Κάντις μίλησε στον τοπικό επίσκοπό της σχετικά με το πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να συνδεθεί με διαφορετικές γενεές ως νέα ενήλικη. Μεγαλύτερες γυναίκες στην περιοχή αγωνίζονταν επίσης με τη μοναξιά λόγω της πανδημίας. Ανεγνώρισε ότι ο καλύτερος τρόπος να βοηθηθούν αυτές οι γυναίκες ήταν να τις ενώσει εξ αποστάσεως μέσω του Σχεδίου Συνδέσμου Γενεών.
Η υπηρέτησή μας ήταν χαρά και μόνον, καθώς σκεπτόμασταν τι μας είχαν δώσει αυτές οι δύο [γυναίκες]
Ως μέρος της προσεγγίσεως, τα μέλη της γυναικείας οργανώσεως της Μπριτάννια δημιούργησαν επικοινωνία και αλληλεπίδραση με μεγαλύτερης ηλικίας γυναίκες στην περιοχή τους. Κάθε Νέα Ενήλικη, η οποία επιθυμούσε να συμμετάσχει, προσκλήθηκε να επικοινωνήσει με μία μεγαλύτερης ηλικίας ή χηρεύσασα γυναίκα. Μέσω απομεμακρυσμένων τηλεφωνικών κλήσεων, κάθε ζεύγος ανεκάλυψε λεπτομέρειες για τη ζωή της άλλης και βρήκε συντροφιά κατά τη διάρκεια μίας άνευ προηγουμένου καταστάσεως.
Η συμμετέχουσα Μάρτσι Γουέμπ είχε την ευκαιρία να γνωρίσει δύο γυναίκες, τη Μαίρη Γουντς και τη Μάργκαρετ Κάναμ, οι οποίες μεγάλωσαν και προσεχώρησαν στην εκκλησία μαζί. Έγιναν διά βίου φίλες και είναι συγκάτοικοι κατά τη διάρκεια της πανδημίας με τη μαμά της Μαίρης. Η Μάρτσι έκανε παρέα μαζί τους κατά τη διάρκεια του Σχεδίου Συνδέσμου Γενεών και εκείνη και ο σύζυγός της, ο ηγέτης του εκκλησιάσματος, ήταν σε θέση να τις συναντήσουν αυτοπροσώπως, μετά τη σταδιακή άρση των περιορισμών της καραντίνας. Είπε: «Η υπηρέτησή μας ήταν χαρά και μόνον, καθώς σκεπτόμασταν τι μας είχαν δώσει αυτές οι δύο [γυναίκες]. Διστάζω να πω ότι αυτό ήταν “υπηρέτηση”, επειδή εμείς ήμαστε οι αποδέκτες της χριστοειδούς αγάπης τους».
Αυτό το σχέδιο ένωσε γυναίκες με διαφορετικές εμπειρίες στη ζωή, ώστε να μάθουν περισσότερα η μία για την άλλη. Η Κάντις ΜακΆλλιστερ είπε: «Ό,τι μπορείς να δώσεις απλώς θα πολλαπλασιασθεί. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σημαίνει για τους ανθρώπους». Υπηρετώντας η μία την άλλη, κάθε γυναίκα κέρδισε μία απροσδόκητη και στοργική εξ αποστάσεως φίλη.