Μια Μαρτυρία ενός Κύπριου

Παναγιώτης και Γιωργία

Oνομάζομαι Παναγιώτης Γιαννακού, είμαι από την Κύπρο, είμαι 49 χρονών και είμαι παντρεμένος με τη Γεωργία. Aπό μικρός πάντα πίστευα στον Θεό όπως διδάχτηκα από το σχολείο,  δηλαδή τα παραδοσιακά της θρησκείας που πίστευε η οικογένειά μου. Όταν έγινα 17 χρονών, μία ανοιξιάτικη νύχτα καθώς κοιμόμουν έλαβα ένα μήνυμα από τον Θεό.

Από εκείνη την ημέρα κάτι άρχιζε να αλλάζει μέσα μου. Άρχισα να αναζητώ σχετικά με τη σωτηρία της ψυχής του ανθρώπου και προπαντός την ερμηνεία του οράματος που είδα.

Αναζήτησα και βρήκα μία Εκκλησία η οποία έλεγε ότι είχε την αλήθεια στην Αγία Γραφή.

Έμεινα αρκετά χρόνια εκεί και ακολούθησε και η οικογένειά μου. Έμαθα ποιός ήταν ο Θεός, ο Ιησούς Χριστός και το Άγιο Πνεύμα. Πέρασαν τα χρόνια και έβλεπα ορισμένα πράγματα τα οποία δεν μου άρεσαν,  άρχισαν να μπαίνουν διδασκαλίες ανθρώπων και αυτές μέσω του Αγίου Πνεύματος. Τότε έφυγα από εκεί, αλλά πάντα αναζητούσα την αλήθεια.

Στα 29 μου παντρεύτηκα τη Γεωργία Βασιλείου. Οι μέρες περνούσαν και πάντα μέσα μου ένιωθα ένα κενό, δηλαδή δεν με ευχαριστούσε τίποτα στην ζωή μου.

Μία μέρα το 2002 χτύπησε η πόρτα του σπιτιού μου και ήταν δύο άνδρες γύρω στα 19 με 20 χρονών. Μου είπαν ότι ήταν Μορμόνοι, εγώ τους δέχτηκα και άρχισαν να μιλούν για τον Θεότο Βιβλίο του Μόρμον και για τον προφήτη τους, τον Τζόζεφ Σμιθ. Καθώς μου μιλούσαν, δεν δεχόμουν τίποτα, τουλάχιστον όσον αφορούσε το Βιβλίο του Μόρμον, διότι δεν δεχόμουν άλλη Γραφή χριστιανική εκτός από την Αγία Γραφή. Όταν έφυγαν όμως, μου άφησαν το Βιβλίο του Μόρμον. Τους δέχτηκα ακόμη δύο φορές αλλά το έκανα από ευγένεια. Πέρασαν 10 χρόνια από εκείνες τις συναντήσεις και πριν 5 χρόνια χτυπάει η πόρτα και όταν άνοιξα βλέπω πάλι δύο άντρες στην ίδια ηλικία και τώρα πια ήξερα ότι ήταν Μορμόνοι. Τους δέχτηκα πάλι από ευγένεια και αρχίσαμε να μιλάμε για το σχέδιο σωτηρίας που έκανε ο Θεός για τον άνθρωπο. Συναντηθήκαμε αρκετές φορές και αρχίσαμε εγώ και η Γεωργία να τους συμπαθούμε και έτσι γίναμε φίλοι. Μας έκαναν αρκετά μαθήματα και τότε μας είπαν ότι έπρεπε να ξαναβαφτιστούμε για να μπορούμε να έχουμε τις ευλογίες του Επουράνιου Πατέρα μας. Τότε άρχισε να μας επηρεάζει ο εγωισμός μας. Δεν δεχτήκαμε, διότι εγώ ήμουν ήδη βαπτισμένος στην Εκκλησία που πήγαινα και η Γεωργία ήταν Ορθόδοξη στο θρήσκευμα. Της μιλούσα συνέχεια για τον Θεό αλλά ήταν πάντα αρνητική και από εγωισμό δεν ήθελε να μάθει. Έτσι σταματήσαμε να έχουμε επαφή με τα παιδιά.

Πέρασαν άλλα δύο χρόνια και πάντα προσευχόμουν στον Θεό να μου δείξει την αληθινή Εκκλησία Του πάνω στη γη και ήθελα να έχω μία πνευματική οικογένεια. Μία μέρα, καθώς ήμουν στην βεράντα του σπιτιού μου, ήταν 23 Ιουνίου 2014, είδα δύο άντρες να περνούν από το σπίτι μου. Τους αναγνώρισα ότι ήταν Μορμόμοι. Ήταν βιαστικοί και καθώς έπαιρναν τα ποδήλατά τους ο ένας γύρισε και με είδε. Ένιωσα εκείνη τη στιγμή ότι ήθελα να τους φωνάξω να έρθουν σπίτι μου να μιλήσουμε, όμως δεν το έκανα.

Όταν μπήκα μέσα στο σπίτι, ένιωσα λύπη που δεν τους φώναξα. Πέρασαν δύο μέρες ήταν 25 Ιουνίου και χτυπάει η πόρτα. Όταν άνοιξα και είδα μπροστά μου τον Πρεσβύτερο Μόργκαν και τον Πρεσβύτερο Λεπάρδ, ένιωσα ότι ήταν δύο άγγελοι σταλμένοι από τον Θεό διότι αμέσως νιώσαμε, η Γεωργία και εγώ, την παρουσία του Αγίου Πνεύματος να μας διαπερνά και να διώχνει κάθε εγωισμό και ξένο που μας εμπόδιζε να δεχτούμε την φωνή του Θεού και το σχέδιο σωτηρίας που είχε για μας.

Από εκείνη την ημέρα νιώσαμε ότι ήμασταν έτοιμοι και σίγουροι ότι ο Θεός μάς καλούσε στη πνευματική οικογένειά Του, που τόσο καιρό περιμέναμε. Αρχίσαμε να διαβάζουμε το βιβλίο του Μόρμον και μας άγγιξε τόσο πολύ που νιώθαμε ότι μας μιλούσε ο ίδιος ο Θεός μέσω του προφήτη Του, του Τζόζεφ Σμιθ. Μετά από μία εβδομάδα και με τα μαθήματα που μας έκαναν οι Πρεσβύτεροι Γιόχανσον και Λόμαν, διότι οι Πρεσβύτεροι Μόργκαν και Λεπάρδ έφυγαν σε άλλη περιοχή, αποφασίσαμε να κάνουμε το πρώτο βήμα το οποίο είναι το βάπτισμα στο νερό. Αυτή είναι η πρώτη διαθήκη που έπρεπε να κάνουμε μετά από την αποκατάσταση της Εκκλησίας του Θεού πάνω στη γη που έκανε μέσω του προφήτη Τζόζεφ Σμιθ.

Έτσι βαπτιστήκαμε στις 23 Αυγούστου από τον Πρεσβύτερο Μαρτίνεθ και νιώσαμε πράγματι να πεθαίνει ο παλαιός άνθρωπος μέσα μας και νιώσαμε επίσης και την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Την επόμενη μέρα που ήταν Κυριακή, σύμφωνα με την εντολή από τον Θεό μέσω του προφήτη Του, του Τζόζεφ Σμιθ που αποκατέστησε την εκκλησία του Ιησού Χριστού όπως ήταν η πρώτη Αποστολική Εκκλησία που ίδρυσε ο Ιησούς όταν ήταν στη γη, έπρεπε να λάβουμε και την δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Αυτό γίνεται με τη χειροθεσία από αυτούς που έχουν την Μελχισεδική Ιεροσύνη. Όταν άρχισαν να προσεύχονται ξεχωριστά στον καθένα μας, νιώσαμε να μας διαπερνά η δύναμη του Αγίου Πνεύματος όπως το υπόσχεται ο Θεός σε μας. Και μετά νιώσαμε τόση γαλήνη και χαρά που ήμασταν αρκετή ώρα σαν μεθυσμένοι, όχι από οίνον αλλά από το Άγιο Πνεύμα.

Αυτή είναι η μαρτυρία μου και ευχαριστούμε τον Θεό για την αποκατάσταση της Εκκλησίας Του και για το Βιβλίο του Μόρμον που μεταφράστηκε μέσω του προφήτη, του Τζόζεφ Σμιθ. Ξέρω ότι αυτή η Εκκλησία είναι βασισμένη στις αρχές του ευαγγελίου και έχει την πληρότητά του, όπως την ίδρυσε ο Σωτήρας μας, ο Ιησούς Χριστός.

Και τα λέω όλα αυτά εις το όνομα του Ιησού Χριστού, του Σωτήρα μας, αμήν.