Επειδή αγαπώ την οικογένειά μου, πάντα προσπαθούσα να θέσω ένα παράδειγμα, να εξηγήσω, να πείσω, να επιδείξω, να προσευχηθώ, να νηστέψω, να παίξω, να διορθώσω και να διορθωθώ, όπως επίσης να τελέσω τις διατάξεις της σωτηρίας για την οικογένειά μου και να ακολουθήσω όσο περισσότερο γίνεται το παράδειγμα του Ιησού Χριστού με τον τρόπο που Εκείνος υπηρέτησε τα τέκνα Του.
«Και πάλι, εφόσον οι γονείς έχουν παιδιά στη Σιών ή σε οποιονδήποτε από τους πασσάλους της που είναι οργανωμένοι, και δεν τα διδάσκουν ώστε να καταλάβουν το δόγμα τής μετάνοιας, τής πίστης στον Χριστό τον Υιό τού ζώντος Θεού, και τού βαφτίσματος και της δωρεάς τού Αγίου Πνεύματος με χειροθεσία, όταν είναι ηλικίας οχτώ χρονών, η αμαρτία ας είναι στο κεφάλι των γονέων»1.
«…Ακολουθώντας το παράδειγμα τού Σωτήρα μας, σύμφωνα με εκείνο που μας έχει προστάξει, θα είναι ευνοική για σας η ημέρα κρίσεως. Αμήν»2.
Ο Ιησούς Χριστός έθεσε το παράδειγμα για μας στα πάντα, στο βάπτισμα, στην προσευχή, στην κρίση, στη σοφία, στην συμπόνια, στη συγχώρεση, στην ταπεινοφροσύνη, στην υπακοή, στο έλεος, στην καλοσύνη και την πειθώ.
Ένα από τα εργαλεία που έχουμε στην εκκλησία για να ενδυναμώσουμε, να ενώσουμε, να σχεδιάσουμε, να θέσουμε στόχους, να προσευχηθούμε, να απαντήσουμε σε ερωτήματα διδαχής και να περάσουμε ευχάριστα είναι η οικογενειακή βραδιά, όπου μπορούμε να επιδείξουμε το παράδειγμα του Ιησού Χριστού.
Ο Ιησούς Χριστός έθεσε το παράδειγμα για μας στα πάντα, στο βάπτισμα, στην προσευχή, στην κρίση, στη σοφία, στην συμπόνια, στη συγχώρεση, στην ταπεινοφροσύνη, στην υπακοή, στο έλεος, στην καλοσύνη και την πειθώ.
Όπως λέει στο Seminaries and Institute Manual Gospel Teaching and Learning [Εγχειρίδιο Σεμιναρίων και Ινστιτούτου, Διδασκαλία και μάθηση του Ευαγγελίου]: «Τους αγαπούσε, προσευχόταν για εκείνους και τους υπηρετούσε συνεχώς. Έβρισκε ευκαιρίες για να είναι μαζί τους και να εκφράζει την αγάπη Του. Γνώριζε τα ενδιαφέροντά τους, τις ελπίδες και τις επιθυμίες τους και ήξερε τι συνέβαινε στη ζωή τους.
»Ήξερε ποιοι ήταν και ποιοι μπορούσαν να γίνουν. Βρήκε μοναδικούς τρόπους για να τους βοηθήσει να αναπτυχθούν πνευματικώς – τρόπους που ήταν ειδικά για εκείνους. Όταν δυσκολεύονταν, δεν τους εγκατέλειπε αλλά συνέχισε να τους αγαπά και να τελεί διακονία σε αυτούς.
»Προετοιμάσθηκε… …Επιζήτησε την καθοδήγηση του Επουράνιου Πατέρα Του»3.
Μερικές φορές η μεγαλύτερη δυσκολία είναι η επιθυμία να έχουμε μια τέλεια οικογενειακή βραδιά. Θυμάμαι τις δυσκολίες που είχαμε ορισμένες φορές για να συντονίσουμε τη σωστή ημέρα της εβδομάδας και να βρούμε το σωστό πρόγραμμα μεταξύ των σχολικών ευθυνών των παιδιών, αλλά με ισορροπία και σοφία πάντα βρίσκαμε μια λύση στις δυσκολίες μας.
Θυμάμαι ότι ανάμεσα στις καλύτερες οικογενειακές βραδιές ήταν εκείνες που είχαμε προσκαλέσει τους ιεραποστόλους να φέρουν ερευνητές στο σπίτι μας πριν από το βάπτισμά τους, έτσι ώστε να δουν πώς γινόταν μια οικογενειακή βραδιά σε μία οικογένεια μορμόνων και επίσης να βοηθήσουμε στο να διδαχτούν το Ευαγγέλιο. Αυτές ήταν στιγμές που αγαπούσαν πάντα τα παιδιά μας, οι οποίες ήταν γεμάτες πνευματικότητα.
Όπως αναφέρεται στο Η οικογένεια: Μία επίσημη διακήρυξη προς όλο τον κόσμο: «Οι σύζυγοι έχουν την ιερή υποχρέωση να αγαπούν και να φροντίζουν τόσο ο ένας τον άλλο όσο και τα παιδιά αυτών. “Κληρονομία παρά τού Κυρίου είναι τα τέκνα” (Ψαλμοί 127:3). Οι γονείς έχουν ιερό καθήκον να αναθρέψουν τα παιδιά τους με αγάπη και αρετή, να παράσχουν τα αναγκαία για την ικανοποίηση των σωματικών και ψυχικών τους αναγκών και να τα διδάξουν να αγαπούν και να υπηρετούν αλλήλους, να τηρούν τις εντολές τού Θεού και να είναι νομοταγείς πολίτες, όπου και αν ζουν Οι σύζυγοι –μητέρα και πατέρας– θα κληθούν να λογοδοτήσουν ενώπιον του Θεού εάν παραμελήσουν αυτές τους τις υποχρεώσεις»4.
Μια άλλη ανησυχία που είχαμε κατά τη διάρκεια των οικογενειακών βραδιών μας ήταν να διδάξουμε την αυτοδυναμία στην οικογένειά μας. Ήμασταν πάντοτε ειλικρινείς με τα παιδιά μας και πάντοτε αποφασίζαμε μαζί τι είδος ζωής θα είχαμε και πώς μπορούσαμε να το επιτύχουμε. Ένα άλλο οικογενειακό κίνητρο ήταν να διδάξουμε στην οικογένειά μας τη σπουδαιότητα του οικογενειακού μας επωνύμου, να αφήσουμε μια οικογενειακή κληρονομία και για να το πετύχουμε αυτό σκεφτόμασταν ότι: «Το αιώνιο σχέδιο της ευδαιμονίας καθιστά δυνατή την ύπαρξη των οικογενειακών σχέσεων και μετά θάνατον»5.
Στις οικογενειακές βραδιές μάθαμε σχετικά με το σχέδιο σωτηρίας, πώς να έχουμε μια αιώνια προοπτική των πραγμάτων, συνειδητοποιώντας ότι: «Η αληθινή διδαχή, η οποία έχει γίνει κατανοητή, αλλάζει τη στάση μας και τη συμπεριφορά»6. Πηγαίναμε στον ναό με τον σωστό σκοπό για να τελέσουμε διατάξεις για τους προγόνους μας και αυτό πάντα μας έκανε να αισθανόμαστε ότι είχαμε έναν αιώνιο δεσμό με τον καθένα από αυτούς.
_________________________________
1Διδαχή & Διαθήκες 68:25
2Μόρμον 7:10
3Gospel Teaching and Learning, σελ., V – Seminaries and Institutes of Religion
4Η Οικογένεια – Μία επίσημη διακήρυξη προς όλο τον κόσμο, παράγραφος 6
5Η Οικογένεια – Μία επίσημη διακήρυξη προς όλο τον κόσμο, παράγραφος 3
6Μπόιντ Πάκερ, “Little Children”, Ensign, Νοε 1986, 17.