Η Μαίρη Ανν Μπέικερ έχασε και τους δύο γονείς της από φυματίωση, ενώ ζούσε με την αδελφή και τον αδελφό της στο Σικάγο. Όταν ο αδελφός της κόλλησε την ίδια τρομερή ασθένεια, κανόνισε να τον στείλει σε ένα πιο ζεστό κλίμα στο νότιο μέρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Δυστυχώς, μέσα σε λίγες εβδομάδες, η υγεία του χειροτέρευσε και πέθανε. Η Μαίρη Ανν και η αδελφή της ήταν συντετριμμένες. Δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να ζητήσουν το σώμα του αδελφού τους ούτε να χρηματοδοτήσουν την επιστροφή του στο Σικάγο για να γίνει η ταφή. Η Μαίρη Ανν βίωσε μία από τις σκοτεινότερες και δυσκολότερες στιγμές στη ζωή της. Έγραψε: «Είπα μέσα στην καρδιά μου ότι ο Θεός δεν ενδιαφερόταν για μένα ή για τους δικούς μου» (1). Για εκείνη, αυτό ήταν περισσότερο από όσο μπορούσε να αντέξει.
Όλοι μας έχουμε βιώσει καταιγίδες στη ζωή μας. Στιγμές πένθους, απώλειας, φόβου, αρρώστιας, οικονομικές πιέσεις, αβεβαιότητα και ταραχή, σε όλες τις μορφές τους. Αυτές οι καταιγίδες είναι δύσκολες και μπορούν να μας φέρουν μέχρι το όριο της αντοχής μας. Όπως οι μαθητές στη θάλασσα της Γαλιλαίας, μπορούν να υπάρξουν στιγμές που αισθανόμαστε ότι θα αναποδογυρίσουμε ή θα βουλιάξουμε και φωνάζουμε: «Δάσκαλε, δεν σε νοιάζει ότι χανόμαστε;» (2)
Εκείνο το βράδυ με την καταιγίδα στη θάλασσα της Γαλιλαίας, «[Ο Σωτήρας] σηκώθηκε, επιτίμησε τον άνεμο· και είπε στη θάλασσα: Σώπα, ησύχασε. Και σταμάτησε ο άνεμος, και έγινε μεγάλη γαλήνη» (3). Για τη Μαίρη Ανν Μπέικερ, κατά τη διάρκεια της πιο σκοτεινής ώρας πένθους και απώλειας, ο Σωτήρας ησύχασε την καταιγίδα στην καρδιά της και «έφερε μεγάλη ηρεμία και βαθιά πίστη και μία πιο τέλεια εμπιστοσύνη» (4). Με αυτή τη νέα αποκατεστημένη ηρεμία και ειρήνη, έγραψε τα λόγια του πολύτιμου ύμνου, “Master the Tempest Is Raging” [Κύριε, η καταιγίδα μαίνεται] (5).
Είτε είναι η οργή της θορυβώδους θάλασσας
είτε είναι οι δαίμονες ή οι άνθρωποι ή οτιδήποτε,
όλα θα υπακούσουν γλυκά το θέλημά μου.
Σώπα, ησύχασε! Σώπα, ησύχασε!
Έχουμε έναν στοργικό Πατέρα στους Ουρανούς, ο οποίος καταλαβαίνει ότι κατά τη διάρκεια των καταιγίδων της ζωής μας, χρειαζόμαστε ένα καταφύγιο ή ένα ασφαλές λιμάνι – ένα μέρος όπου να είμαστε προστατευμένοι και ασφαλείς.
Ο ναός μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό, ασφαλές λιμάνι στη ζωή μας. Η καθημερινή μας ζωή φέρνει δυσκολίες, αβεβαιότητα, φωνές που αντιφάσκουν και αναταραχή. Στον Οίκο του Κυρίου, βρίσκουμε απαντήσεις, δύναμη και την ειρήνη που υπόσχεται ο Κύριος. Θυμόμαστε ότι δεν είμαστε μόνοι μας. Θυμόμαστε ότι ο Θεός μας αγαπά, ακόμα μας καθοδηγεί και παρέχει έναν τρόπο μέσω του οποίου μπορούμε να επιστρέψουμε και να έχουμε ειρήνη.
Η καθημερινή μας ζωή φέρνει δυσκολίες, αβεβαιότητα, φωνές που αντιφάσκουν και αναταραχή. Στον Οίκο του Κυρίου, βρίσκουμε απαντήσεις, δύναμη και την ειρήνη που υπόσχεται ο Κύριος. Θυμόμαστε ότι δεν είμαστε μόνοι μας.
Ο Επουράνιος Πατέρας σάς γνωρίζει. Σας αγαπά. Καταλαβαίνει τις ανάγκες και τις δυσκολίες σας. Όταν παρευρισκόμαστε στον ναό και συμμετέχουμε σε ιερές διατάξεις, βρίσκουμε τη διαύγεια που χρειαζόμαστε για να περάσουμε μέσα από την αβεβαιότητα και τις διάφορες καταιγίδες που αντιμετωπίζουμε στη ζωή.
Ο Πρεσβύτερος Μπόιντ Πάκερ δίδαξε: «Η πνευματική ατμόσφαιρα του ναού έχει κάτι που εξαγνίζει και διασαφηνίζει. Μερικές φορές το μυαλό μας είναι τόσο γεμάτο με προβλήματα και υπάρχουν τόσα πράγματα που απαιτούν την προσοχή μας την ίδια στιγμή, που το κάνουν δύσκολο να σκεφθούμε και να δούμε καθαρά. Στον ναό η σκόνη του περισπασμού φαίνεται ότι καταλαγιάζει, η ομίχλη και η καταχνιά φαίνεται ότι διαλύονται και μπορούμε να “δούμε” πράγματα που δεν μπορούσαμε να δούμε προηγουμένως και να βρούμε έναν δρόμο μέσα από τις δυσκολίες που δεν γνωρίζαμε στο παρελθόν» (6). Από τον ύμνο, Θεμέλιο γερό:
«Ο φόβος κι η λύπη μη σας κατέχουνε,
γιατί ’μαι Θεός σας και θα σας βοηθώ.
Σας υποστηρίζω και θα σας βαστώ» (7).
Είτε είναι οι καταιγίδες. Είτε είναι οι δαίμονες ή οι άνθρωποι ή οτιδήποτε σας προβληματίζει. Δεν υπάρχει λόγος να φοβάστε. Ο στοργικός Πατέρας μας στους Ουρανούς μας έχει προσφέρει ένα ασφαλές λιμάνι. Στον ναό, Εκείνος θα σας ευλογήσει. Στον ναό, Εκείνος θα σας ενδυναμώσει και θα σας προστατεύσει. Στον ναό, θα κατανοήσετε πληρέστερα τα λόγια, «Σώπα, ησύχασε».
----------------------------------------------------------------------------
(1) Ernest K. Emurian, Living Stories of Famous Hymns, Boston: W. A Widdle Co., 1955, σελ. 83-85.)
(2) Κατά Μάρκον 4: 38
(3) Κατά Μάρκον 4:39
(4) Κάρεν Λυν Ντέιβιντσον, Our Latter-Day Hymns: The Stories and the Messages, Salt Lake City: Deseret Book, 1988
(5) Hymn αρ. 105, Master, the Tempest is Raging. Λόγια: Μαίρη Ανν Μπέικερ, περίπου το 1874, Μουσική: Η. Πάλμερ, 1834-1907
(6) «Προετοιμασία για να εισέλθουμε στον Άγιο Ναό» Προσαρμοσμένο από το The Holy Temple, υπό Μπόιντ Πάκερ (διαθέσιμο στο lds.org)
(7) Ύμνος σελ. 6, Θεμέλιο γερό. Λόγια: Αποδίδονται στον Ρόμπερτ Κην, περίπου το 1787. Συμπεριλήφθηκε στο πρώτο υμνολόγιο Α.Τ.Η. το 1835. Μουσική: Αποδίδεται στον Τ. Έλλις, περίπου το 1889