Όταν η αδελφή Σάμπιν και εγώ ήμασταν νεόνυμφοι φοιτητές, νοικιάσαμε ένα μικρό διαμέρισμα σε σοφίτα στο Πρόβο της Γιούτας. Παραδόξως, μέρος της σύμβασης μισθώσεως ήταν ότι ο μικρός σκύλος του ιδιοκτήτη, η Χέλγκα, πήγαινε με το διαμέρισμα. Φαινόταν ότι το κυριότερο που είχαμε στην κατοχή μας, εκείνη τη στιγμή στη ζωή μας, ήταν ένα δανεικό σκυλί! Παρατήρησα, ωστόσο, ότι η σύζυγός μου, η Βάλερι, είχε κρεμάσει προσεκτικά μια μικρή πλακέτα στον τοίχο με τα λόγια του Ραλφ Γουάλντο Έμερσον, που έλεγαν: «Τα δαχτυλίδια και τα κοσμήματα δεν είναι δώρα αλλά συγγνώμες για δώρα. Το μόνο αληθινό δώρο, είναι το δώρο του εαυτού».
Αυτή η αλήθεια επεξηγείται στο ποίημα, «Το όραμα του σερ Λόνφολ». Η ιστορία ενός αποφασισμένου ιππότη που ξεκίνησε μια αναζήτηση για να βρει το άγιο δισκοπότηρο ή κύπελλο από το οποίο, υποθετικά, ήπιε ο Χριστός κατά τη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου. Καθώς ο σερ Λόνφολ αναχωρούσε, πέταξε απερίσκεπτα ένα κέρμα σε έναν ζητιάνο στις πύλες του κάστρου.
Χρόνια πέρασαν και ο σερ Λόνφολ επέστρεψε τελικά στο σπίτι έχοντας εξαντλήσει τη ζωή του στην αναζήτησή του. Καθώς πλησίασε τις πύλες του κάστρου, είδε για άλλη μια φορά έναν λεπρό να ικετεύει για ελεημοσύνη. Αυτή τη φορά, ο σερ Λόνφολ σταμάτησε για να προσφέρει κόρα ψωμιού και μια γουλιά νερό από το παλιό του κύπελλο στην ψυχή που είχε ανάγκη από βοήθεια. Τα λόγια του ποιήματος αποκαλύπτουν αυτό που ακολούθησε:
«Εσύ ξόδεψες τη ζωή σου για το Άγιο Δισκοπότηρο.
Ιδού, είναι εδώ, -- αυτό το κύπελλο το οποίο εσύ
γέμισες στο ποτάμι για μένα τούτη εδώ την ώρα.
Αυτή η κόρα είναι το σώμα μου πληγωμένο για σένα,
αυτό το νερό το αίμα Του που πέθανε στο δέντρο.
Ο Άγιος Δείπνος τηρήθηκε, όντως,
σε ό,τι μοιραζόμαστε στην ανάγκη του άλλου, --
όχι το τι δίνουμε, αλλά το τι μοιραζόμαστε, --
επειδή το δώρο χωρίς τον δότη είναι άδειο.
Αυτός που παραχωρεί τον εαυτό του, με τις ελεημοσύνες του ταΐζει τρεις,
τον εαυτό του, τον πεινασμένο πλησίον του και εμένα» [1].
Το παλιό κύπελλο του Λόνφολ, καθαγιασμένο από τη συμπονετική υπηρεσία του, μετατράπηκε στο άγιο δισκοπότηρο που πέρασε την ζωή του αναζητώντας.
Συχνά βλέπουμε πέρα από τον στόχο στη δική μας αναζήτηση για ευτυχία. Μπορεί μόνο να βρεθεί πραγματικά μέσω της υπηρέτησης που προσφέρουμε στους άλλους, ένα ταξίδι που αρχίζει μέσα στους τοίχους των δικών μας σπιτιών. Ο Κύριος αποκάλυψε: «Καθόσον το κάνατε σε έναν από τούτους τους ελάχιστους αδελφούς μου, το κάνατε σε μένα» [2].
Το Αρχοντικό, από τον Χένρυ Βαν Ντάικ, διηγείται την ιστορία του Τζων Γουέιτμαν που πέρασε τη ζωή του οικοδομώντας μνημεία για τον εαυτό του. Μια νύχτα ονειρεύτηκε ότι πέθανε και ταξίδεψε στην Σελέστια Πόλη για να λάβει ένα αρχοντικό βασισμένο στον θησαυρό του που είχε φυλάξει στον ουρανό. Όταν ο Τζων έμαθε για το πολύ μικρό μέρος που είχε κρατηθεί για εκείνον αναστέναξε: «Αλλά πώς απέτυχα τόσο άθλια στη… ζωή μου; …Τι μετράει εδώ;»
Μια απαλή φωνή με καθαρό τόνο απάντησε: «Μόνο αυτό που είναι αληθινά δοσμένο, … αυτό το καλό που γίνεται επειδή αγαπούμε να το κάνουμε, …αυτά τα σχέδια στα οποία η ευημερία των άλλων είναι η κυρίαρχη σκέψη… Μόνο αυτά τα δώρα τα οποία ο δότης ξεχνά τον εαυτό του» [3].
Το δώρο του εαυτού είναι ένα ανεκτίμητο δώρο αγάπης που παραδόξως μεγεθύνεται καθώς το χαρίζουμε. Ίσως αυτό είχε κατά νου ο Σωτήρας όταν είπε: «Όποιος χάσει τη ζωή του, εξαιτίας μου, θα τη βρει» [4].
Είθε, αυτή την ξεχωριστή εποχή του χρόνου, να θυμόμαστε το υπέρτατο δώρο που λάβαμε ο καθένας μας από τον Επουράνιο Πατέρα μας· «Επειδή, με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Yιό του τον μονογενή» [5]. Το δώρο του Πατέρα μας ολοκληρώθηκε από το δώρο θυσίας του εαυτού του, του Υιού, καθώς προετοίμαζε τον δρόμο για τον καθέναν από εμάς να επιστρέψουμε στο σπίτι. Αυτά τα ανιδιοτελή δώρα είναι τα αληθινά δώρα των Χριστουγέννων.
Ο Πρόεδρος Μόνσον στοργικά καθοδηγεί την δική μας προσφορά: «Υπάρχουν καρδιές να χαροποιήσουμε». Υπάρχουν καλοσυνάτα λόγια να πούμε. Υπάρχουν δώρα να δώσουμε. Υπάρχουν πράξεις που πρέπει να γίνουν. Υπάρχουν ψυχές που πρέπει να σωθούν» [6].
[1] Το όραμα του σερ Λόνφολ από τον Τζέιμς Ράσσελ Λόουελ (1819-1891)
[2] Κατά Ματθαίον 25:40
[3] Το Αρχοντικό από τον Χένρυ Βαν Ντάικ (1852-1933)
[4] Κατά Ματθαίον 16:25
[5] Κατά Ιωάννην 3:16
[6] Προς διάσωση. Η βιογραφία του Τόμας Μόνσον