Γύρω από την πόλη στην οποία μεγάλωσα υπήρχαν όμορφα δάση που ακόμα και σήμερα αντιστοιχούν στην εικόνα του ρομαντικού γερμανικού δάσους. Αυτά τα δάση ήταν η προέλευση μυστηριωδών ιστοριών και αφηγήσεων των αρχαίων καιρών. Σε μία μοναχική ποταμόλιμνη που είναι γνωστή ως η πηγή του Ζίγκφριντ, ένα περιστατικό υποτίθεται ότι συνέβη, το οποίο ακόμα σχετίζεται με τον μυθολογικό κόσμο της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης.
Ο ήρωάς μας ονομάζεται Ζίγκφριντ, γνωστός ως Σίγκουρντ στις βόρειες χώρες.
Αυτός ο νεαρός άντρας περιγράφεται ως θαρραλέος, δυνατός και περιπετειώδης. Η φήμη του μεγάλωσε περαιτέρω, όταν νίκησε έναν δράκο με το σπαθί του. Ακολούθως, λούστηκε με το αίμα του σφαγμένου τέρατος για να γίνει ανίκητος. Δυστυχώς, εκείνη τη στιγμή, ένα φύλλο φλαμουριάς έπεσε στην πλάτη του κι έτσι ένα συγκεκριμένο σημείο έμεινε ακάλυπτο.
Αυτό το ακάλυπτο σημείο αργότερα αποδείχτηκε η πτώση του. Ο Ζίγκφριντ μπλέχτηκε σε μία μηχανορραφία μεταξύ δύο βασιλισσών και ακολούθως επρόκειτο να τον σκοτώσουν σε μία ενέδρα. Κατά την διάρκεια του κυνηγιού τον σκότωσαν με ένα στοχευμένο δόρυ, που ρίχτηκε από έναν προδότη, ο οποίος ήξερε για το αδύναμο σημείο του, ακριβώς καθώς έσκυβε να πιει από την πηγή.
Το θάρρος του Ζίγκφριντ βασιζόταν στο αίσθημα του ανίκητου, αλλά είχε ένα αδύναμο σημείο το οποίο ήξερε και εκμεταλλεύτηκε ο εχθρός του.
Εμείς επίσης συχνά αισθανόμαστε ασφαλείς και ανίκητοι με την υπερβολική μας πεποίθηση. Αλλά αν δεν αναγνωρίσουμε τις αδυναμίες μας και δεν τις μετατρέψουμε σε δυνατά σημεία, μπορούμε κι εμείς να καταβληθούμε.
Σας προσκαλώ να ακολουθήσετε τη συμβουλή του Μορόνι, όταν μας προτρέπει να πάμε τις αδυναμίες μας στον Κύριο:
«Αν οι άνθρωποι έρχονται προς εμένα θα τους δείξω τις αδυναμίες τους… Γιατί αν ταπεινώσουν τους εαυτούς τους ενώπιόν μου, και έχουν πίστη σε μένα, τότε θα κάνω εγώ τα αδύναμα να γίνουν δυνατά γι’ αυτούς»1.
«Αν οι άνθρωποι έρχονται προς εμένα θα τους δείξω τις αδυναμίες τους… Γιατί αν ταπεινώσουν τους εαυτούς τους ενώπιόν μου, και έχουν πίστη σε μένα, τότε θα κάνω εγώ τα αδύναμα να γίνουν δυνατά γι’ αυτούς»1.
Προσωπικός ατομικισμός, ένα μη ελκυστικό χαρακτηριστικό, η τάση μας να φουντώνουμε, να καταλήγουμε εύκολα σε οργή, να σκεφτόμαστε και να μιλάμε άσχημα για άλλους, να βρίσκουμε χαρά στη δυστυχία των άλλων, να κρίνουμε άδικα ή μεροληπτικά – όλα αυτά μας κάνουν ευάλωτους και ευπρόσβλητους. Συχνά κουβαλάμε μαζί μας χαρακτηριστικά τα οποία είναι βαθιά ριζωμένα μέσα μας από τη νιότη μας και δεν τα έχουμε δουλέψει ποτέ. Μερικές φορές είναι συνέπειες από εμπειρίες των παιδικών ή νεανικών χρόνων μας, για τις οποίες δεν ευθυνόμαστε. Όποιος αν είναι ο λόγος, θα κάναμε καλά να πηγαίναμε αυτές τις αδυναμίες στον Κύριο. Μπορεί να μας θεραπεύσει. Περιμένει από εμάς να κάνουμε μία θυσία στον βωμό – όχι μία θυσία όπως την αρχαία εποχή αλλά μία καρδιά συντετριμμένη και ένα πνεύμα μεταμελημένο.
Τα λόγια του Βασιλιά Δαβίδ δείχνουν ότι οι άνθρωποι στην αρχαία εποχή ήδη ήξεραν ότι μόνο οι καιγόμενες προσφορές δεν ήταν αρκετές: «Θυσίες τού Θεού είναι συντριμμένο πνεύμα· συντριμμένη και ταπεινωμένη καρδιά…»2
Ο ανεστημένος Κύριος επανέλαβε αυτήν την διαταγή στον Νέο Κόσμο κατευθείαν αφού ανακοίνωσε την κατάργηση των καιγόμενων θυσιών: «Και να προσφέρετε για θυσία προς εμένα, καρδιά συντετριμμένη και πνεύμα μεταμελημένο. Και όποιος έρχεται σε μένα με καρδιά συντετριμμένη και πνεύμα μεταμελημένο, αυτόν θα τον βαφτίσω με φωτιά και με το Άγιο Πνεύμα…»3
Σε αυτήν την εποχή, στην οποία αυτό το άρθρο θα εμφανιστεί, υπάρχουν συνελεύσεις «Για την ενδυνάμωση των νέων» (Γ.Ε.Ν. για συντόμευση) σε όλη την Ευρώπη. Αυτές οι συνελεύσεις δεν είναι απλά διασκεδαστικές εκδηλώσεις, αλλά έχουν σκοπό να διδάξουν τους νέους μας πώς να προετοιμαστούν για ουράνια καθοδήγηση. Ώστε οι νέοι άνθρωποι να μπορούν να πάρουν μαζί τους στο σπίτι τα πράγματα που διδάχτηκαν, διδάσκουν τους νέους μας τον κώδικα συμπεριφοράς που πρέπει να ακολουθήσουν στη συνέλευση που θα αντανακλά στη συμπεριφορά ακόμα και στην εξωτερική τους εμφάνιση. Ανακαλύπτουν πού είναι τα προσωπικά αδύναμα σημεία τους, με σκοπό να προστατευτούν αποτελεσματικά από τα βέλη του εναντίου. Κατόπιν επιστρέφουν στο σπίτι με την επιθυμία να φορέσουν όλη την πανοπλία του Θεού, ώστε κανένα σημείο στο πνευματικό τους σώμα να μη μείνει απροστάτευτο στο μέλλον.
Ας χαιρόμαστε στην ενδυνάμωση των «νέων της Σιών» που στέκονται απτόητοι στη μέση του ταραγμένου ρεύματος της εποχής μας.
_____________________________
1Εθέρ 12:27
2Ψαλμοί 51:17
3Νεφί Γ´ 19:20