Μετά το λύκειο, ξεκίνησα δύο πολύ ανταγωνιστικά χρόνια να προετοιμάζομαι για εισαγωγή στο γαλλικό Grandes Ecoles. Στο τέλος αυτών των δύο έντονων χρόνων, οι μαθητές κάνουν ανταγωνιστικές εξετάσεις εισαγωγής με την ελπίδα να γίνουν δεκτοί στις πιο υψηλού κύρους σχολές. Όπως κάθε μαθητής στην τάξη μου, εργαζόμουν πολύ σκληρά. Οι μαθητές κυριολεκτικά εργάζονται όλη τη μέρα και αργά κάθε νύκτα. Πολύ γρήγορα συνειδητοποίησα ότι το να μην εργάζομαι τις Κυριακές θα ανερχόταν σε ένα σοβαρό αριθμητικό μειονέκτημα δύο χρόνια αργότερα: Τότε θα έχανα το ισοδύναμο δεκατεσσάρων ολόκληρων εβδομάδων μελέτης σε σύγκριση με τους συμμαθητές μου. Καθώς ο πατέρας μου με είδε να μάχομαι την εσωτερική πάλη ανάμεσα στη λογική και την πίστη, μου μίλησε με τρόπο σαν του Ιοθόρ: «Ματιέ, αυτό που αναλογίζεσαι είναι λάθος. Δεν θα πρέπει να δουλεύεις τις Κυριακές». Η καρδιά μου αρχικά επαναστάτησε εναντίον αυτής της συμβουλής. Ο πατέρας μου δεν ήξερε πώς ήταν εξάλλου. Αλλά όταν η καταιγίδα ηρέμησε, επέλεξα να δώσω προσοχή στη συμβουλή του. Δεν το μετάνιωσα ποτέ. «Το να μην κάνω τα [δικά] μου» την Ημέρα του Κυρίου αποδείχθηκε ανεκτίμητης αξίας. Όχι μόνο ήμουν ανανεωμένος τα πρωινά της Δευτέρας, όταν όλοι οι συμμαθητές μου έμοιαζαν εξουθενωμένοι από ένα σαββατοκύριακο συνεχούς μελέτης. Αλλά αυτά τα χρόνια έγιναν καθοριστικά για την πνευματική μου πρόοδο. Όλα αυτά που βίωσα κάνοντας βουτιά ορμητικά στις γραφές τις Κυριακές εμβάθυναν εξαιρετικά τις πνευματικές μου ρίζες για τα επόμενα χρόνια.
ποτέ δεν σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να εισαχθώ, σε ένα από τα καλύτερα
Στην ολοκλήρωση αυτών των δύο έντονων χρόνων, έκανα τις εξετάσεις που είχα σχεδιάσει και, αν και απείχα από τους καλύτερους μαθητές, είχα αρκετή βαθμολογία ώστε να γίνω δεκτός σε ένα από τα σχολεία που ονειρεύτηκα, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να εισαχθώ, σε ένα από τα καλύτερα. Αυτό πρόσθεσε στην μαρτυρία μου ότι «όλα συνεργούν προς το αγαθό σ’ αυτούς που αγαπούν τον Θεό». Έμαθα μέσω αυτής της εμπειρίας ότι η Ημέρα του Κυρίου ήταν μία πηγή αναζωογόνησης της ψυχής που χρειαζόμουν πολύ, στην οποία οι συμμαθητές μου δεν είχαν πρόσβαση. Όπως οι Ισραηλίτες που τρέφονταν από το μάννα στην έρημο και δεν μάζευαν μάννα την Ημέρα του Κυρίου, έμαθα ότι η εμπιστοσύνη στον Θεό όταν δεν δουλεύουμε τις Κυριακές μου έδινε ένα προβάδισμα, όχι μειονέκτημα. Διότι με την εντολή, Εκείνος προετοιμάζει την οδό.
Ο Ησαΐας ήξερε καλά ότι, εκτός από δύσκολο, η Ημέρα του Κυρίου μπορούσε να είναι απόλαυση:
«Αν αποστρέψεις το πόδι σου από το σάββατο, από το να κάνεις τα θελήματά σου μέσα στην άγια ημέρα μου, και ονομάζεις το σάββατο απόλαυση, άγια ημέρα τού Κυρίου, αξιοτίμητη, και το τιμάς, χωρίς να ακολουθείς τους δρόμους σου ούτε να βρίσκεις σ’ αυτό το θέλημά σου ούτε να μιλάς τα δικά σου λόγια, τότε, θα εντρυφάς στον Κύριο· και εγώ θα σε κάνω να ιππεύσεις επάνω στους ψηλούς τόπους τής γης, και θα σε θρέψω με την κληρονομία τού πατέρα σου Ιακώβ· επειδή, το στόμα του Κυρίου μίλησε»
Ευχαριστώ τον Κύριο για την Ημέρα του Κυρίου. Πράγματι, είναι απόλαυση
Η Ημέρα του Κυρίου παρέχει μία απαράμιλλη ανάπαυλα από τις έγνοιες του ταραχώδους κόσμου μας και ανάπαυση από τη βομβαρδισμένη από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας ζωή μας. Ήρθε η στιγμή να επιβραδύνουμε και να μπούμε σε έναν κόσμο στοχασμού. Η Ημέρα του Κυρίου είναι ιερός χρόνος όπως ακριβώς ο ναός είναι ένα ιερό μέρος. Είναι μία μέρα για να επικεντρωθούμε στην οικογένεια, να χαρούμε, να έρθουμε πιο κοντά και να λατρέψουμε μαζί. Είναι μία μέρα για πνευματική ανάπτυξη, μία μέρα για να καταθέσουμε μαρτυρία, μία μέρα να δυναμώσουμε τα αδύναμα γόνατα. Μέχρι συνεχόμενα να ζούμε σε μια σελέστια επικράτεια, η Ημέρα του Κυρίου μπορεί να είναι η καλύτερη εβδομαδιαία προετοιμασία μας για να ζήσουμε ως σελέστια όντα. Τελικά, η Ημέρα του Κυρίου περιστρέφεται γύρω από την υπέροχη μετάληψη, όπου τα πνεύματά μας επικοινωνούν με τον Κύριο, οι διαθήκες μας ανανεώνονται και ίαση για την ψυχή μας παρέχεται. Την Ημέρα του Κυρίου, βρίσκουμε τον Κύριο.
Ευχαριστώ τον Κύριο για την Ημέρα του Κυρίου. Πράγματι, είναι απόλαυση.
