Μια υπόσχεση που δόθηκε στους ασθενείς της Κλινικής Παλλάδιον στην Αθήνα, τηρήθηκε, καθώς ο Στίβεν και η Ρόζμαρυ Κάρντερ από τον κλάδο του Κλονσίλα στο Δουβλίνο ήρθαν πάλι φέτος για δεύτερη φορά στην περιοχή που έκαναν την ιεραποστολή τους.
Είχαν κληθεί να υπηρετήσουν ως οι πρώτοι φιλανθρωπικού έργου ιεραπόστολοι στην Ελλάδα το 2013. Πήραν ένα χρόνο άδεια από την εργασία τους και προετοιμάστηκαν να αναχωρήσουν. Θυμώμενη την αντίδρασή της όταν η πολυαναμενόμενη επιστολή ήρθε από την Εκκλησία, η Ρόζμαρυ λέει: «Δεν ήθελα να υπηρετήσω σε μία χώρα που όλοι τη γνωρίζουν ως μέρος διακοπών. Ήθελα να πάω κάπου που θα μας χρειάζονταν πραγματικά!»
Ωστόσο, μετά την άφιξή της στην Αθήνα αντιλήφθηκε ότι αυτό που θα αντιμετώπιζαν ήταν κάθε άλλο παρά διακοπές. Η προσφυγική κρίση ήταν ήδη σε εξέλιξη και συνεργάστηκαν με πολλές οργανώσεις για να βοηθήσουν αυτούς που είχαν εκτοπιστεί.
Ήταν σε θέση να συνεργαστούν με ένα πλήθος φιλανθρωπικών ιδρυμάτων και άλλων οργανισμών επί τόπου, συμπεριλαμβανομένου του Στρατού Σωτηρίας στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, του Ερυθρού Σταυρού στην Κύπρο, των παιδικών χωριών SOS, του Caritas, του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, της Μητροπολιτικής Κλινικής, του Mother Teresa’s Soup Kitchen, του Melon House, των Φίλων των Aστέγων, του Κέντρου Ανακουφιστικής Φροντίδας Αρχάγγελος Μιχαήλ στην Κύπρο, του Κέντρου Ανηλίκων Αυλώνας, διαφόρων Υπουργείων, και του Χατζηκυριάκειου Ορφανοτροφείου στον Πειραιά.
Αυτά ήταν σημαντικά έργα που σχεδιάστηκαν για την ανακούφιση των δεινών που προκαλούνται από την έλλειψη στέγης, τη φυλάκιση και τον εκτοπισμό.
Αλλά ίσως το γεγονός το οποίο τους επηρέασε πιο βαθιά, ήταν η κατάσταση των 220 ψυχικά και σωματικά ασθενών στην Κλινική Παλλάδιο στην Αθήνα. Η Ρόζμαρυ θυμάται:
«Δεν μπορούσα να μιλήσω την πρώτη φορά που μπήκαμε στο κτίριο που φιλοξενούσε αυτούς τους ατυχείς, ξεχασμένους ανθρώπους. Καθίσαμε έξω και αναφωνήσαμε ζητώντας από τον Επουράνιο Πατέρα να μας βοηθήσει να τους βοηθήσουμε.»
Οι προσευχές τους απαντήθηκαν όταν ο υπεύθυνος γιατρός τους επέτρεψε να τους επισκέφτονταν κάθε εβδομάδα. Οι ιεραπόστολοι και τα μέλη ήρθαν φορτωμένα με δώρα και φαγητό τα Χριστούγεννα και όλοι ένιωθαν το Πνεύμα καθώς οι ιεραπόστολοι τραγουδούσαν ύμνους στα ελληνικά που αναφέρονται στην ιστορία της γέννησης του Σωτήρα.
Κατά τη διάρκεια των εβδομαδιαίων επισκέψεών τους, οι Κάρντερ παρέδωσαν μαθήματα καλλιτεχνικών και χειροτεχνίας, δώρισαν πολλά απαραίτητα έπιπλα και επίσης εργάστηκαν σε ένα έργο «Helping Hands» το οποίο αφορούσε τη φύτευση ενός κήπου. Έφερναν τακτικά μπισκότα που έφτιαχναν οι ίδιοι και ήταν πραγματικές λιχουδιές σε σχέση με το μονότονο πρόγραμμα διατροφής της κλινικής.
Επίσης και οι δεξιότητες κομμωτικής της Ρόζμαρυ χρησιμοποιήθηκαν και κάθε εβδομάδα είχε μια ουρά από «πελάτες» αναμένοντας την άφιξή της!
Μια μεγάλη αγάπη αναπτύχθηκε μεταξύ των Κάρντερ και των ανθρώπων των οποίων το σπίτι ήταν η Κλινική Παλλάδιο. Καθώς το τέλος της ιεραποστολής τους πλησίαζε, ο Νίκος, ένας από τους ασθενείς τούς ρώτησε: «Πότε θα επιστρέψετε;»
«Του χρόνου!» Ήταν η άμεση απάντηση από τον αδελφό και την αδελφή Κάρντερ που υποσχέθηκαν να επιστρέψουν σύντομα.
