Εμπειρίες από τα πρώτα χρόνια της Εκκλησίας στην Ελλάδα

Ζήσαμε στην Ελλάδα από τον Ιούνιο του 1974 ως το Μάρτιο  του 1976. Ο Τζέιμς μετατέθηκε εκεί από την Πολεμική Αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών. Μέναμε στην Άνω Γλυφάδα και περνούσαμε ωραία εκεί, γνωρίζοντας τους ανθρώπους και μαθαίνοντας για την ιστορία και τον πολιτισμό τους.

Εκείνη την περίοδο η Εκκλησία μας δεν αναγνωριζόταν από την κυβέρνηση, άρα έπρεπε να διεξάγουμε τις συγκεντρώσεις μας σε ένα κτήριο της βάσης του Ελληνικού. Είχαμε έναν μικρό κλάδο, έτσι όλοι είχαν πολλαπλά καλέσματα. Ήμαστε μέρος της διεθνούς ιεραποστολής και γι’αυτό το λόγο βλέπαμε σπάνια άλλα μέλη. Ενίοτε δεχόμασταν επισκέψεις από τον Πρόεδρο Ιεραποστολής. Εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε η τεχνολογία που έχουμε σήμερα, συνεπώς ήμαστε αρκετά απομονωμένοι. Δεν είχαμε συνελεύσεις πασσάλου ή τομέα κλπ. Οι περισσότεροι στον κλάδο ήταν Αμερικανοί, αλλά είχαμε και μερικά μέλη που ήταν Έλληνες. Ήταν μια υπέροχη περίοδος για εμάς, μια υπέροχη ευκαιρία να ενδυναμώσουμε τη μαρτυρία μας. Το ευαγγέλιο ήταν η ζωή μας πνευματικά, συναισθηματικά και κοινωνικά.

Ήταν παράνομο να προσηλυτίζουμε. Ο μόνος τρόπος να μοιραστούμε το ευαγγέλιο ήταν αν κάποιος μας έκανε ερωτήσεις. Κάναμε βαφτίσματα στο Αιγαίο Πέλαγος. Ήταν μια καλή ευκαιρία επειδή οι ντόπιοι θα κοιτούσαν και μερικές φορές μας πλησίαζαν για να πούν «Όπως ο Ιησούς» και κατόπιν μας έκαναν ερωτήσεις.

Νιώθαμε ότι αυτή ήταν μια εποχή προετοιμασίας, καθώς το Βιβλίο του Μόρμον μεταφραζόταν στα Ελληνικά και οι ηγέτες της Εκκλησίας αιτούνταν από την κυβέρνηση αναγνώριση και αποδοχή στην χώρα.

Θα περνούσαν ακόμα πολλά χρόνια πριν η Eλλάδα καταστεί χώρα ανοιχτή στο ιεραποστολικό έργο. Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που τώρα ιεραπόστολοι μπορούν να διδάξουν το ευαγγέλιο στους ανθρώπους εκεί.