Γεννήθηκα στη Γένοβα, στην Ιταλία, σε μια πενταμελή οικογένεια. Είμαι η μεγαλύτερη από τρεις αδελφές. Όταν ήμουν περίπου δεκαεπτά χρονών, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και να αναπτύξω μια στενή φιλία με ένα νεαρό κορίτσι που ήταν στο ίδιο λύκειο με εμένα. Από την πρώτη φορά που την είδα, αναγνώρισα ότι ακτινοβολούσε ένα πολύ ιδιαίτερο φως γύρω της, είχε μια ιδιαίτερη αύρα και χαρά για τα οποία δεν ήξερα από πού προέρχονταν. Όσο περισσότερο μάθαινα για τα προβλήματά της και τις δοκιμασίες της, τόσο λιγότερο καταλάβαινα. Καθώς τη γνώριζα καλύτερα, μου είπε πως η λαμπρότητα και η αύρα που την περιέβαλλε προερχόταν από την πίστη της στον Ιησού Χριστό και την επιθυμία της να πράττει το καλό. Ανατράφηκα ως Καθολική, και έτσι μεγάλωσα με αγάπη για τον Θεό και τις χριστιανικές αρχές, αλλά δεν ήξερα τι σημαίνει το «ζώντας την πίστη μου» και πώς να αναπτύξω αυτή την πίστη ώστε να μπορέσω να αλλάξω τη ζωή μου και να φέρω ευτυχία και ήλιο σε αυτή.
Κατά τη διάρκεια αυτού του τελευταίου έτους στο Λύκειο, ήμασταν πλεόν πολύ καλές φίλες και καθώς συζητούσαμε διάφορα θέματα και απορίες που είχα, αντιλήφθηκα πόσο μου άρεσαν και συμφωνούσα με τις αλήθειες του ευαγγελίου. Μου έκαναν πολύ εντύπωση και με ενέπνευσαν και με έκαναν να επιθυμώ να γίνω καλύτερος άνθρωπος.
Το καλοκαίρι, αφού πήρα το Απολυτήριο του Λυκείου, μετακόμισα στη Γαλλία για σπουδές στο Πανεπιστήμιο. Βρήκα τον εαυτό μου σε μια εντελώς νέα κατάσταση και χώρα, και αντιλήφθηκα ότι αυτή τη σημαντική στιγμή έπρεπε να ξέρω τι ήθελε ο Θεός να κάνει με τη ζωή μου, και ότι μου δινόταν η ευκαιρία να αλλάξω σύμφωνα με την πολύτιμη, εξυψωτική και χαρούμενη επιρροή από όλα αυτά που είχα μάθει, ακούσει και αισθανθεί από τη φίλη μου, ή να συνεχίζω την κενή περιεχομένου ζωή που είχα. Αισθάνθηκα ότι έπρεπε να μάθω περισσότερα και να αποκτήσω εμπειρίες.
Μερικές εβδομάδες μετά αφότου είχα μετακομίσει, παρευρέθηκα σε μια συγκέντρωση μεταλήψεως στην Εκκλησία της φίλης. Την Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Ένα πολύ ξεχωριστό, και δύσκολο να περιγραφεί αίσθημα κυριαρχούσε σε ολόκληρη τη λειτουργία, και παρόλο που δεν το αναγνώριζα από την αρχή, ευχόμουν να μην είχα φύγει ποτέ από εκεί. Εκείνο το κυριακάτικο απόγευμα, στο φρέσκο αεράκι του φθινοπώρου περπατώντας προς το σπίτι, άρχισα να κλαίω χωρίς να ξέρω το γιατί. Για την πρώτη φορά σε όλη τη ζωή μου, ένιωθα τέτοια χαρά. Το σκοτεινό και βαρύ φορτίο που κουβαλούσα για χρόνια, έφυγε. Θεραπεύτηκα. Eκείνη τη στιγμή ήξερα ότι ο Θεός με αγαπούσε και ήθελε να αποτελεί μέρος της ζωής μου.
Στις εβδομάδες που ακολούθησαν, έμαθα για το σχέδιο του Επουράνιου Πατέρα για τα παιδιά Του και την αγάπη που έχει για κάθε ένα από αυτά. Βίωσα τη λυτρωτική, ζωογόνο και απαράμιλλη δύναμη του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού που άλλαξε την ζωή μου, για το καλύτερο. Βαπτίστηκα στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών δύο μήνες μετά αυτό το κυριακάτικο πρωϊνό και το έκανα επειδή το ευαγγέλιο είναι αληθινό.
Ξέρω ότι είναι το τέλειο σχέδιο για τα ατελή όντα είμαστε. Ξέρω ότι ο Επουράνιος Πατέρας μας, θέλει να έχουμε ειρήνη και ευτυχία σε αυτή τη ζωή σε κάθε περίπτωση. Θέλει κάποια μέρα εμείς, η οικογένειά μας και τα αγαπημένα μας πρόσωπα να είμαστε μαζί Του. Υπόσχομαι οτι όποτε αναζητήσετε την αλήθεια, ή βοήθεια σε οτιδήποτε χρειάζεστε, θα είστε πάντα σε θέση να τα βρειτε μέσα στη διδασκαλία του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, η οποία θα βελτιώσει τη ζωή σας και θα δώσει απαντήσεις στα ερωτήματά σας. Προσεύχομαι για να μπορείτε να βρείτε αυτό που ψάχνετε.