Κατάγομαι από την Ελλάδα και τη Βενεζουέλα, και πρωτοάκουσα για την Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, από τη μητέρα μου. Η μητέρα μου είχε το προνόμιο να γνωρίζει τους ιεραποστόλους. Και από την πρώτη στιγμή αυτή πίστευε, ότι αυτά τα παιδιά τα είχε στείλει ο Θεός. Βαφτίστηκα στην Εκκλησία το καλοκαίρι του 2001 στη χώρα που γεννήθηκα, καθώς ελάμβανα την επιβεβαίωση από το Άγιο Πνεύμα, ότι το αποκατεστημένο ευαγγέλιο ήταν αληθινό. Είδα ένα σημαδιακό όνειρο που με οδήγησε να πάρω αυτή την απόφαση.
Η μητέρα μου πίστευε ότι ο Θεός με διάλεξε. Βασικά, αγάπησα την Εκκλησία από την αρχή. Δεν δυσκολεύτηκα ποτέ με τους νόμους, και με τις αρχές του ευαγγελίου που με είχαν διδάξει οι ιεραπόστολοι. Τότε επέλεξα να κάνω την προσπάθειά μου, να τα ακολουθήσω όλα και να είμαι πιστή στον Επουράνιο Πατέρα και στον Ιησού Χριστό. Δύο μήνες μετά από την βάφτισή μου επισκέφτηκα την Ελλάδα για ένα μικρό διάστημα, αλλά λίγο μετά, αποφάσισα να μείνω.
Ήξερα όμως ότι δεν ήταν ένα απλό βήμα στη ζωή μου, να ζήσω δηλαδή σε μια χώρα για την οποία δεν ήξερα σχεδόν τίποτα, δίχως οικογένεια, σπίτι, χρήματα, δηλαδή τίποτα. Τα μόνα που είχα μαζί μου, ήταν μια μικρή βαλίτσα, το Βιβλίο του Μόρμον, και ο Θεός. Και με Αυτόν μαζί μου, ένιωθα εντελώς ασφαλής όπου και αν πήγαινα. Η περιπέτειά μου ξεκίνησε. Πέρασα κάποιες πικρές δοκιμασίες, που μια μέρα με έκαναν να αναρωτηθώ: «Μήπως έκανα λάθος επιλογή;» Αλλά παρόλα αυτά δε φοβήθηκα ποτέ, διότι ήξερα ότι ο Θεός ήταν μαζί μου. Και όντως ήταν μαζί μου, διότι λίγο αργότερα μου συνέβησαν πολλά θαυμάσια πράγματα.
Άρχισα να μελετάω της γραφές και πίστευα πολύ στα λόγια του Κυρίου, και ειδικά σε όλες τις υποσχέσεις Του σε εκείνους που τον ακολουθούν με όλη την καρδιά και την ψυχή τους από την αρχή του κόσμου. Βρήκα μεγάλη δύναμη, και παρηγοριά στης γραφές, μου άρεσε πολύ κάθε σελίδα που διάβαζα από το Βιβλίο του Μόρμον. Αισθάνθηκα ότι ο Θεός και ο Ιησούς Χριστός επικοινωνούσαν μαζί μου διαμέσω των λόγιων Τους. Όντως με καθοδηγούσαν, διότι μπορούσα να αισθανθώ το Πνεύμα σε κάθε βήμα.
Μάλιστα, και πώς είναι δυνατό να έχετε ξεχάσει ότι ο Κύριος είναι σε θέση να κάνει τα πάντα, σύμφωνα με το θέλημά Tου, για τα τέκνα των ανθρώπων, αν δείχνουν πίστη προς Aυτόν; Γι’αυτό ας είμαστε γεμάτοι πίστη προς αυτόν.
Νεφί Α’ 7:12
Αυτή η γραφή μπήκε πολύ βαθιά στη καρδιά μου από τότε που τη διάβασα. Και κατάλαβα πιο καθαρά ότι ο Θεός είχε, έχει, και θα έχει πάντα τη δύναμη να κάνει όλα τα πράγματα δυνατά, εάν του έδειχνα αρκετή πίστη.
Θεώρησα πολύ ιερή τη διαθήκη που συνήψα με τον Θεό όταν βαφτίστηκα, και την πήρα πολύ σοβαρά. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να υπηρετήσω τον Θεό μου, με όλη μου την καρδιά, και με όλη μου τη δύναμη. Από το σημείο αυτό, η ζωή μου άρχισε να αλλάζει προς το καλύτερο, τόσο που εκείνοι που ήταν γύρω μου πίστευαν ότι ήμουν τυχερή. Αλλά για μένα, απλά ήταν ευλογίες από τον Θεό και ήμουν ευγνώμων για Αυτόν. Τον αναγνώριζα σε όλα. Ανακάλυψα ότι έχοντας πίστη στον Θεό, θα μπορούσα να καταφέρω τα πάντα στη ζωή μου. Και η γνώση αυτή με βοήθησε να εξασκηθώ στην υπομονή, για να περιμένω την ώρα μου. Για να μπορέσω να δω τις υποσχέσεις Του να γίνουν πραγματικότητα μια ημέρα. Αλλά καθώς μάθαινα σιγά-σιγά πώς ο Θεός λειτουργεί, έβαλα σαν στόχο να εκπληρώνω τα καθήκοντά μου.
Τότε μου ήρθε ένα μεγάλο ενδιαφέρον να ετοιμαστώ να πάω στο ναό, για να εκτελέσω το βάφτισμα για τους προγόνους μου. Ήμουν πάρα πολύ ενθουσιασμένη καθώς συγκέντρωνα όλα τα ονόματα των Ελλήνων προγόνων μου. Και όταν ήρθε τελικά η ημέρα να πάω στο ναό, στην Ισπανία, δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ακόμα θυμάμαι εκείνη την ημέρα. Τι μεγάλη χαρά πήρα! Χάρηκα ιδιαιτέρως όταν εκτέλεσα την επισφράγιση του αγαπητού μου παππού, και της γιαγιάς μου που αγάπησαν τον πατέρα μου τόσο πολύ, και μερικών από τα παιδιά τους. Επίσης, είχα την ευκαιρία να λάβω τη δωρεά του Ναού, και λίγο αργότερα έλαβα την πατριαρχική μου ευλογία. Η ζωή μου άλλαξε εντελώς. Η πίστη μου στον Κύριο μεγάλωσε. Ατένιζα το μέλλον μου με μια αιώνια προοπτική. Αφού έγιναν όλα αυτά, σκέφτηκα ότι όλα είχαν τελειώσει αφού έλαβα σπουδαία εφόδια, ήμουν έτοιμη για μάχη. Δηλαδή ένιωσα πανέτοιμη για οποιαδήποτε δοκιμασία.
Αλλά τα πράγματα άλλαξαν λίγο αργότερα, όταν έλαβα μια σπουδαία κλήση από την προεδρία του κλάδου μου. Ο πρόεδρος της Ιεραποστολής, ο πρόεδρος Ludwig, χρειαζόταν μια ιεραπόστολο. Και ο πρεσβύτερος Θέργκουντ, που ήταν ο πρώτος σύμβουλος, με ρώτησε έτσι απλά: «Θα ήθελες να κάνεις μια μικρή ιεραποστολή στην Ελλάδα?» Εγώ έμεινα χωρίς φωνή για ένα λεπτό, αλλά τελικά του απάντησα: «Ναι!» Εκελινη τη στιγμή δεν είχα τα απαραίτητα για να μπορέσω να υπηρετήσω σε αυτή την ιεραποστολή. Αλλά οι ηγέτες μου είπαν ότι η πίστη που είχα ήταν το μόνο που χρειαζόμουν για να υπηρετήσω τον Θεό μου. Ο πρόεδρος του κλάδου μου, ο πρεσβύτερος Ζολάκης, ήταν και αυτός μέσα στο γραφείο, και οι δυό τους χάρηκαν πάρα πολύ όταν εγώ απαντήσα ναι. «Θα το κάνω» είπα «ο Κύριος έχει ευλογήσει τη ζωή μου τόσο πολύ, που εγώ δεν μπορώ να αρνηθώ να τον υπηρετήσω.» Μετά, όταν γύρισα σπίτι κατάλαβα γιατί ο Κύριος με βοήθησε να τελέσω όλες της ιερές διατάξεις που έκανα στο ναό Του. Η ιεραποστολή μου δεν ήταν καθόλου εύκολη. Δεν είδα κανένα θαύμα σε εκείνους που υπηρέτησα τότε. Το Πνεύμα μού επιβεβαίωσε, ότι το σχέδιο ήταν για εμένα προσωπικά. Ο Κύριος ήθελε να δει μέχρι πότε θα ήμουν πρόθυμη να τον υπηρετήσω. Αλλά από τις δικές μου εμπειρίες έμαθα ότι «τα πιο σημαντικά πράγματα σε αυτή την ζωή είναι δύσκολα και σκληρά». Μάλλον ο ίδιος ο Κύριος, το έχει σχεδιάσει έτσι για να εκτιμούμε πιο πολύ τα πράγματα που αξίζουν πραγματικά. «...ο Κύριος δε δίνει εντολές στα τέκνα των ανθρώπων παρά μόνον όταν προετοιμάζει γι’αυτούς το δρόμο.» (Νεφί Α’ 3:7)
Ο Κύριος έχει ευλογήσει την ζωή μου υπέρμετρα. Ύστερα από μερικά χρόνια, μου έστειλε έναν θαυμάσιο άνδρα με μια μεγάλη καρδιά. Παντρευτήκαμε στο ναό του Σωλτ Λέηκ Σίτυ, Η.Π.Α. το 2011. Τρία χρόνια αργότερα ο Κύριος ευλόγησε τις ζωές μας με μία πολύ γλυκιά κόρη, την οποία αγαπάμε πολύ, αυτή είναι το παν για μας. Θα είμαι πάντα πολύ ευγνώμων για τη γνώση του αποκατεστημένου ευαγγελίου. Εκτιμώ πολύ το θαυμάσιο έργο που επιτέλεσε ο Τζόζεφ Σμιθ. Ως προφήτης καλεσμένος από τον Θεό για να μας καλεί έξω από το σκοτάδι.
Όταν κοιτάζω πίσω, και θυμάμαι εκείνα τα χρόνια μου στην αγαπημένη μου Ελλάδα, δεν μπορώ να σταματήσω τα δάκρυά μου. Συγκινούμαι εύκολα διότι ο πολυεύσπλαχνος Θεός μου πραγματικά ήταν πάντα μαζί μου. Οι ευλογίες που περίμενα φτάσανε τελικά και δεν έχει σημασία πόσο καιρό τις περίμενα, έφθασαν την κατάλληλη στιγμή. Απλά, τη στιγμή που θεώρησε ο Κύριος κατάλληλη.
